de meisjes der putilow fabriek
over het rassenvraagstuk
uit: ‘Eine Frau erlebt den roten Alltag’, door Lili Körber.
Toen was het schaftuur uit en onze brigadier, die de heele tijd met saamgeknepen oogjes had geluisterd (misschien trok hij zich dat ‘de oudjes moeten maar uitsterven’ wel persoonlijk aan), geleidde Tetsch Gasel naar haar machine. Haar sluier moest ze natuurlijk afleggen, die had anders tusschen het raderwerk kunnen komen.
Nu verscheen ook Warja, ik had haar de heele schafttijd niet meer gezien.
- Ik heb gehoord dat je gesproken hebt, zei ze, - jammer. Ik was in de montage, daar werkt mijn Tartaar, begrijp je.
- Ik begrijp niet, Warja, hoe je iets om zoo'n kleine gele kerel met scheeve oogjes kunt geven!
- Wat geeft dat nou? Hij hoort tot onze nationale minderheden. Op een neger zou ik ook best verliefd kunnen worden.
- Zou je dan niet bang zijn dat je een zwart kind kreeg? Warja schudde haar hoofd.
- Welnee, het is onze taak om de negers schoon te praten, de kapitalisten hebben ze zoo zwart gemaakt!
Dat moet ik Ralph toch eens vertellen! Het is waar dat hij een veel vrijer standpunt inneemt dan de 100-procentige Amerikanen zooals Eddie; hij beweert zelfs dat hij in Amerika wel vrienden heeft onder de negers. Maar desondanks was hij buiten zich zelf toen ik hem eens voor de grap vroeg of hij zelf misschien ook negerbloed had.
Dat was eigenlijk de eenige keer dat ik hem goed kwaad gezien heb.
Tegen Eddie zei ik eens: - Amerika, Amerika, jelui Amerikanen spreken over je land of het daar alles ideaal was. Maar zoo'n schandaal als de lynchjustitie kennen wij hier toch niet in de Sowjet-Unie.
Hij antwoordde: - Dat kan jelui in Europa niet begrijpen. Dat lynchen is een paedagogische maatregel. Iedere neger heeft slechts één wensch; om met een blanke vrouw te slapen, en als je hun liet begaan was het blanke ras in Amerika binnen de 10 jaar bedorven.
De arbeiders bij ons in het bedrijf denken er anders over.
Gisteren zag ik in de wandkrant een berichtje uit Stalingrad.
Daar moeten Amerikaansche specialisten een neger, die bij hun de eetzaal in durfde komen, een verschikkelijk pak slaag gegeven hebben.
Ze werden daarna voor de kameraadschappelijke rechtbank gebracht, waarbij meer dan 5000 arbeiders het proces bijwoonden.