Limburgsche sermoenen
(1895)–Anoniem Limburgse sermoenen–
Auteursrecht onbekend|
Regelnummers proza verbergen
| |
[p. 497] | |
+1XXXV. Dit sprict van der vreiceliker 2martellen ons Heren.3‘“Qvem queritis?” etc.: “Wem sucdi?”’ Dese wort 4bescrift ons S. Johannes Ewangeliste jn sinre Ewangelien, 5ende spracse onse Here Jhesus Cristus, jn der nacht due 6hi wart geuaen. Due Iudas ende die Iuden quamen ende 7sine sugten, due ginc hi jhegen hen ende vragede hen: 8‘Wem sukedi?’ Due sprakense: ‘Jhesum van Nazareht.’ 9Due antwerde hi: ‘Dat ben ic.’ Ende tehant duese dese 10wort horden, so vilense ouer rughe. Op dese wort sprict 11S. Augustin: ‘Sent die wort eens menschen din mi ver-12deilen sulde ter doet, so grote magt hadden dat die Iuden 13+musten neder ‖ vallen, wat magte weendi dan dat hi seluer 14hebben sal alse hi ten ordele sitten sal?’ 15Bi desen worden geft hi ons te verstane dat hi die mar-16tele met willen leet; nogtan van menscheliker crancheide 17ende broscheide so bat hi sinen Vadere dat hire heme 18verlite, ende dog also dat sins Vader wille geschide, ende 19nit der sin. Derre beden antwert der Vader den Sone wat 20sin wille sie, dor eens prophete(n) mont, Zacharias, ende 21sprict der martelen tue gelic ogtese slipe ende hise op 22wecke jhegen sinen Son, ende sprict aldus: ‘Swert, erwec-23kere di ende stant op ouer minen herde ende ouer din 24man die mi tue henget.’ Siet, aldus heft der Vader Sons 25bede gehort dat hi die martele op wect, des heme der 26Son bat dat hire heme verlite. 27Nu mochte een mensche vragen war ombe Got dit dede. 28Des antwert der Vader dor eens prophete(n) mont, ende | |
[p. 498] | |
1+sprict: ‘Dor die lifde die ic te minen volke hebbe, heb-2+bickene geslagen.’ Bi den her‖de ende bi den tuehangenden 3manne es der Son bediet; want hi sprict seluer dat hi 4een gut herde sie, want hi sinen lichhame gaf vor sine 5scaep. Ende dat der Vader sprict: ‘Der man di mi tue 6henct’, dar bi geft hi te verstane dat der Son altoes met 7heme heft geweest ende noit van heme en schiet. Bi din 8oec dat der Vader Sons bede aldus dede, sin wi geleert, 9alse wi Gode jet bidden ende nit gehort en werden tehant, 10dat wit nit vere euel en nemen; want hi sinen Son nit 11horen en woude. 12Nu suldi weten, als onse Here Jhesus Cristus jet bidden 13wilt sinen Vadere, dat dut hi allene an der menscheit. 14Dar ombe sprict hi seluer in vel staden dat hi menre sie 15dan sin Vader. Mar an der gotheit es hi als dencs sinen 16Vadere gelic, alse hi seluer segt: ‘Di mi siet, hi siet minen 17Vader.’ Ende dar af geft hi alle denc met sinen Vadere. 18+Oec mogewi mercken die groetheit sinre mar‖telen dar 19bi dat alle sine vrint van heme vlouden - sonder sin 20Muder, die nemt S. Augustin ute - duese sagen dat mine 21so ongeuulike ane greep due mine vinc. Due vergat S. 22Peter ende S. Thomas ende alle die apostele, die hen te-23voren hadden vermeten dasse wouden met heme steruen. 24Entrowen, dar sagense wale dat sich die martele ongeuug-25like huf ende vele ongeuuglike enden sulde. 26Oec mach mi wale pruuen die groetheit der martelen 27dar bi dat hi van ancste bluet sweitde. Dat een mensche 28water sweit van ancste, dats mugelike; mar dat hi bluet | |
[p. 499] | |
1+sweit, dats een vreiselic denc. Dar ombe sprict S. Anselm: 2‘Oy Here Jhesu Criste, di bludege sweit die van dinen 3alte heilgen vlesche vloet due gi in uwen gebede wart, 4dats getugenisse ors herten anxts.’ 5Oec merckewi die grote martele dar bi dat Jhesus so 6+dor edel, claer, wit, weec ende so dor clene, dunne, ‖ segte 7hut ouer al sinen lif hadde. Want si was heme clare, sconre 8ende weker dan enegen mensche, want enweder vlecke, 9wratte, nog quadelen ogte alle dis dat enegen mensche 10ontlixen(t) ogte onordelike mact jhegen der naturen, dis 11en quam noit twint ane al sinen lighame. Dat dit waer 12si, dat sprict der Heilge Geest seluer dor Heren Dauits 13mont: ‘Jhesus was scone an der formen sins lighamen 14vor allen menschen kenden.’ Op die selue wort sprict S. 15Jeronimus aldus: ‘Sonder die martele van den cruce es 16Jhesus sconre dan je mensche wart, want hi was ene 17iůncfrowe ende van eenre iůncfrowen geboren, nit van 18engenen manne mar allene van eere magt ende van Gode.’ 19Want hi sprict: ‘En hadde Jhesus nit himeluars [varwen] 20gehad an sin anschine nog an sin oegen, sone hadde S. 21Peter, S. Johannes ende S. Matheus nog dandere apostele 22+heme tehant nit geuolgt, nog begeuen alle dasse had‖den, 23dure hen eens tue sprac dasse heme volgeden. Ende sone 24hadde,’ sprict hi, ‘Iudas ende die Iuden nit geuallen due 25hi hen tue sprac due sine uingen,’ alse hir vore gesproken es. | |
[p. 500] | |
1+Oec scrift S. Matheus in sinre Ewangelien dat Jhesus 2tere tit allene uten temple verdreef vele lide met eenre 3geselen, die dar bennen kogten ende verkogten, ende 4sprac te hen aldus: ‘Min hus es een bedehus, ende gi 5mact draf een morthus’; ende slugse ouer hals ende ouer 6hoeft ende stiet alle hare bencke ombe, dar hare penninge 7op lagen. Op die selue werc sprict S. Jeronimus dat Ihesuse 8een ligt schin ute sinen oegen ginc: din schin din urog-9dense so sere datse alle ulouden, ende die tevorst was, 10hin beide segterstes nit. 11Van derre schonheit sprict oec die Bruet in Der Minnen 12Buke: ‘Min amis es wit ende roet ende vterkoren van 13dusentgen, ende es altemale begerlike ende suuerlike.’ 14+Nu weddi ‖ wale dat een mensche nit volkomen en es 15van schonheide des hut claer, wit, rosenvar es, hin sie 16oec van dunre ende weker hut. Want es heme sine hut 17schone ende esse hart alse enen bere, son mag mi met 18redenen nit seghen dat hi volkomelike schone sie. Want 19nů der Heilge Geest seluer sprict dat Ihesus schonre ware 20dan noit mensche, ende S. Jeronimus dat getugt heft, 21ende die minnende Brut sprict dat hi uteverkoren es van 22dusentgen - dats alse vele alse van allen menschen - 23ende dat hi van allen dengen altemale lustelic es, so mut 24dat waer sin dat Ihesus bouen alle menschen edel, wit, 25rosenvar ende utermaten weec, dunne, clene, sechte hut 26hadde, ane alle sinen liue. 27Oec weddi wale dat groter, edelre heren kendere van 28naturen almeest schonre ende weker hut hebben ende 29wers ongemac mogen doegen dan anderre lide kendere. 30+Want dan Ihesus des schoens ende des ‖ edeles Gots son 31was ende hi seluer van naturen got was ende es, ende na 32sinre menscheide der edelre iuncfrowen S. Marien son, die | |
[p. 501] | |
1+seluer dorendor schone ende weechudech van al haren 2lighame was, also dat S. Bern. van hare sprict aldus: 3‘Maria wert geboren ende dut ane een scone ansichte, 4dat Got seluer an heme nemt, ende die oegen der gotheit 5ane heme veredelen,’ - Ende spreken dat alle die heilgen, 6ane was Maria also ouer schone, dat dog noit mensche 7sich en nogte gergeren an hare, mar al degene dise sagen, 8worden hars gebetert. Oec quamse selden emmer uten 9hus, sonder alse met haren vader ende met hare muder 10ginc ter kerken. Siet, dar ombe vantse der engel in hare 11heimelecheit due hi hare brachte die gebenedide botscap. 12Want dan Jhesus na sinen Vader vinc ende arde an der 13+gotheide, die an heme alse volkomen ‖ was ende nog es 14alse an den Vader seluer, ende hi na sinre Muder naturde 15an der menscheide, also dat hi hare geliker was dan ie 16mensche wart den anderen, ende mi wale die Muder bi 17din Kende ende dat Kent bi der Muder bekennen mogte, - 18Het was oec regt dat Jhesus sinre Muder gelic was, want 19hi van hare allene ende van anders engenen mensche sinen 20kusschen lighame en ontfinc ende sine nature en nam. 21Want dan ander menschen hare nature ontfaen van twen 22menschen, dar ombe est dat niman den anderen gelic en 23es. Want een jgelic kent ontfeet sinre naturen een deel 24van sinen vadere ende een deel van sinre muder, ende 25also naturen hare kendere vorwert; ende dar ombe en 26mag niman den anderen geliken. Want des ane Ihesus 27nit en was ende hi sine menschelike forme van sinre 28Muder allene nam, so was hi hare geliker dan enech 29+kent vadere og‖te mudere wesen mach. Want Jhesus oec 30van vadere ende van mudere soe dor edel was ende ede-31liker getogen in groten armude dan noit konincs kent in 32groter richeide getogen wart, so mut dat waer sin dat hi 33schone, edel ende weec van lighamen ware. | |
[p. 502] | |
1+Oec weddi wale, welc here sine knapen met schonen, 2diren clederen cleet, dat hi heme seluer met regte met 3nog schonren ende nog diren clederen cleden sal. Dese 4here es Jhesus Cristus, di mengen mensche gecleet heft 5ende nog cleet mettin clede van enen schonen lighame, 6want der lighame es der selen cleet, dar die sele in legt 7verborgen. Dese Here heft oec tfirmament met der sonnen 8ende den mane ende metten sterren gecleet, ende dar mede 9cleet hi oec dag ende nagt. Oec cleet hi derde met men-10gerhande blumen, boemen, diren, vogelen ende met 11mengen anderen schonen creiaturen. War ombe sulde dan 12+‖ dese grote Here met enen quaden, harden, grouen sacke 13heme seluer hebben gecleet? Twaren, dis en dede hi nit; 14want hen wart noit side so schone nog so sechte noch 15so weec alse al sin lif was. 16Gi sult dat weten verwaer dat geliker wis alse eens 17menschen lighame verborgen es onder den clederen, also 18was verborgen die grote gotheit ons Heren Ihesu Cristi 19onder din clede sinre menscheit. Ay, wie kundech waren 20die engele dis of die grote gotheit onder hare naturen 21geborgen ware, gelic alse onder onsen ulesche verborgen 22was! Siet, dats ons die meeste ere die ons je geschide. 23Ende geliker wis alse die cledere den lighame nit al ver-24bergen en mogen, men sies een deel, also en mogte dcleet 25der menscheit Jhesu Cristi die gotheit nit altemale ver-26bergen, men worder eens deels gewaer dasse dronder ver-27+borgen was. Geliker wis alse ane sinre gebort: due ‖ quamen 28dengele ende soncgen blidelike: ‘Gloria in excelsis 29Deo!’ ende getugden dar mede dat hi got ware. Oec 30sande heme der himel enen lichten sterre, di den drin 31coningen luchde duese van uremden lande quamen ende 32met hare offeranden getugden dat hi got ware. Oec 33wruechdene sine grote, wise predicade ende sine disputatie | |
[p. 503] | |
1+ende die grote teken die hi dede, ende oec die diuele: dese 2wrugden alle sine verborgene gotheit onder der menscheit. 3Nu weddi wale, alse een mensche ontcleet es, so mach 4mi sinen lighame geheel sien. Also geschiet metten edelen 5Ihesum Cristum: due hi ontcleet wart van sinre edelre 6menscheit, die tereten wart in den cruce in Guden Vrit-7dage, - siet, due wart sine gotheit bekant. Dar ombe sprac 8hi seluer ten Iuden aldus: ‘Wanneer gi mi, des menschen 9Sone, an den cruce erheft, dan suldi bekennen dat ict 10+ben.’ Ende dat geschide oec also. Want ‖ due onse Here 11Ihesus Cristus gecrucet wart ende tfolc wider in der stat 12quam, due slugense sich vore hare borst gemeinlike. Want 13hars selfs herte getugde hen wale dasse quaet hadden 14gedaen met heme. Want die sonne verginc, der dach 15verwandelde, der vorehanc van den temple tereet, derde 16beefde, die harde stene tereten, die graf ontploken ende 17die helle gaf heme weder die sin waren. Dar na erstunt 18hi op ende vuer te himele ansins al dergenre die ihegen-19werdech waren, ende sande sinen heilgen geest herneder 20sinen iungeren, die verkundegden ouer al die werelt dat 21hi got ware ende got es. 22Aldus dan, alse hir vore gesproken es, so est mogelike 23ende regt dat dergene die ander denc aldus edelike ende 24aldus louelike gesirt ende gecleet heuet, dat hi heme seluer 25met schonen, edelen, weeken gewande ons vlesch cleetde 26+ende sirde. Dar ombe suldi ‖ weten verwaer, want dit 27cleet sins vleschs also dore weec, segte ende so clene, 28dunnehudech was, dar ombe mvste heme hertelike wee 29dun dat mine halslacgde ende met fusten stiet ende die 30granen van sinen barde ute trecde; want dat dut vele 31wers dan an den hoefde. Oec wart hi gebonden ane ene 32colombe, ende wart geslagen met geselen die met starcken 33geknochtden rimen ende met blien cloten, alse mi segt, 34waren gemact, ende met anderen dencgen dasse erdencken 35konsten dat alrewerst dede. Siet, dat bendden ende dat | |
[p. 504] | |
1+slaen dede heme also wee dat heme een igelic slach dor 2sin herte ginc. Dat dit waer sie, dat sprict hi seluer dit 3leet, en(de) gelict die slege hamerslegen - dar bi mogewi 4merken dasse heme hertelike wee daden -, want hi sprict 5aldus in den Sautere: ‘Die sondere hebben gesmet op minen 6+rugge, ende ic ben alte ‖ sere geslagen, also dat mi min 7herte dorret.’ Dit mogedi wale prouen dar bi, geliker wis 8alse die kent die mi slaen sal, van anxste eer wenen eerse 9emmer rude gerurt, regte also dede onse Here Jhesus 10Cristus; want eer hi je slach gewan, so wiste hi wale dat 11heme also hertelike wee sulde duen, dat al sin lighame 12van anxste weinde bluet ende altemale van blude naet wart. 13Nogtan suldi dat weten dat S. Bern. sprict dat Jhesus 14met enen drope sins bluts al de werelt mochte hebben ver-15loest; want sins bluets was een traen beter, hoger ende 16dire dan al die creiature die je worden. Mar hi woude 17sins bluts also vele sturten ombe dis wille dat wi dar bi 18pruuen mogten die volkomenheit sinre minnen die hi tons 19hadde, want so de sake liuer es, so mire meer ombe geft. 20Dar ombe suldi weten dat mi leest in der Ewangelien 21+dat Got sin bluet heft gestort te ‖ uif stonden. Ten irsten 22male ten andage van sinre gebort, due hi besneden wart, 23na den auden wet. Entrowen, dat was harde vruch be-24gonnen der pinen. 25Ten anderen male storte Ihesus sin bluet due hi van 26anxste van der martelen bluet sweitde, also dat vloet op 27der erden gelic alse water vliet. 28Ten derden male storte hi sin bluet an der colomben, 29due hi also ouer sere geslagen wart ende also vele sins 30bluts storte dat S. Jeronimus bescrift dat mit dar na ouer 31twee hondert jaer beronnen vant. 32Ten virden male storte Ihesus sin bluet due hi an den 33cruce hinc. Siet, daer ginct an die noet; want dar vloets | |
[p. 505] | |
1+also uele van heme van din hoefde van der scarper dor-2nenre cronen, van handen ende van vuten van ongeuugen 3drin nagelen, van der wonden sinre siden ende van mengen 4groten slage. Oec liet onse Here enen selegen mensche 5+ver‖staen die sine martele drug an sinen herten innech-6like, dat onse Vrowe hare hande stac in sinen geleuerden 7blude also dipe dasse dren baeden, due sine van den 8cruce loesen sulde. Dar op dencke een igelic wie hare 9due te mude was, ende dancke hare dis hertenwees dasse 10due hadde. 11Ten vifden male storte Ihesus sin bluet dor den mensche 12due hi an den cruce hinc: due quam een riddere ende 13stakene dor sin side, ende dar vloet ute bluet ende water. 14Hir ombe maent ons Got, die dit dor ons leet, dat wi 15des bluets gedencken dat hi dor ons storte, ende sprict 16tons dor Heren Iobs mont aldus: ‘Oy erde, du en saut 17min bluet nit bedecken’. Rechte alse hi sprake: ‘Oy, du 18erdersche mensche, die van erden gemact best ende van 19erderschen dencgen an den lighame, du en saut min bluet 20nit bedecken - want dat bedect es, des en siet mi nit -, 21+mar du saut min ‖ bluet ane sien in dinen gedenckenisse 22ende en sauts nemmer vergeten.’ Aldus mogewi wale 23pruuen dat heme die martele dorendor wee dede, want 24hi so dore dunne, weechudech was. 25Oec mogewi sine grote martele wale pruuen dar bi dat 26hi so dor mudernact an den cruce hinc. Want die heilge 27lerere secgen dat Jhesus an den cruce so naect ende so 28arm was dat hi nit so vele en hadde ane nog ombe, met 29orloue gesproken, darre sin scemede mede decken mogte. 30Gelic alse hi seluer lange tevoren sprac, dore eens pro-31phete(n) mont, aldus: ‘Jc wille naect ende barvuet gaen’; | |
[p. 506] | |
1+dat verstawi an den cruce. Ay sekerlike, also naect te 2hange was also riken here harde scamelike, ende die 3scande was sonder twiuel enen also scemelgen manne 4harde swaer te doegene. 5+Gi sult weten dat sce[e]mde meest comt van vir ‖ dengen. 6Dirste es of een mensche van naturen scemelch es, ende 7die scamen sich cleenre denge. Dit was Jhesus, die van 8naturen schemelch was; want hi naturde na sinre Muder, 9die so schemelch was dasse hare schaemde vor den engel 10Gabriele. Oec was Jhesus van allen dogeden volkomen, 11ende scemde es ene grote dogt: so was hi oec van do-12geden schemech. 13Dander sake dar schamede af comt, dats of een mensche 14lit schemelge denc. Dat dede Jhesus: hi leet schemeliker 15denc dan noit mensche leet, alse gi wale pruuen mogt 16ane al sinen leuene. Dar ombe sprict Dauid in den Sautere 17ten Vadere aldus: ‘Here, du hefst dinen Son begoten 18met lastere.’ Gi wet wale, dat dorgoten es, dar en blift 19nit idels hen werde al vol. Also en was nit ane Jhesus 20hen were al vol lasters. 21Terde dar schamede af comt, dats ocht men den mensche 22bespot. Dit geschide Ihesuse; want hi wart bespot van 23+sinre kin‖scheit ment in sinre doet meer dan ie mensche 24bespot wart. Dar ombe sprict hi seluer in den Sautere 25aldus: ‘Alle die mi sagen, bespotden mi ende spraken 26van mi ende wageden hare hoeft.’ Oec sprict hi, dor 27Jeremias mont: ‘Jc ben worden tenen scimpe minen 28volke ende ic ben hen tenen sange gedegen.’ 29Tfirde des sich der mensche schaemt, dats ocht mi 30heme verwit dat hi node hort. Dat geschide Jhesus oec, 31want die Iuden verweten heme hi ware en uraet ende | |
[p. 507] | |
1+een drenckere, ende die mirakelen die hi dede, hi dadse 2metten diuele, ende seiden hi hadde den diuel bennen, 3ende alt quaet dasse erpensen consten, dat hůůense heme 4ouer. Hir ombe eest dat Ysaias Ihesum heit ene ver-5smeetde sele ende heittene een knecht der heren. Dese 6heren sin die menschen, ende Jhesus es der knecht. Ende 7en sal nimanne onbillike hebben dat wi den mensche here 8ende Jhesus den knecht heiten; want S. Paulus sprict: 9+‘Di den anderen ‖ dint, his sin knecht.’ Want dan noit 10knecht sinen here so onstelike noch so getruwelike en 11dinde drienderteg jaer, so mach mine wale heiten smenschen 12knecht. Want hi was so dinstachtech ende so ernstachtech 13na des menschen selecheit regte alse alle sins selfs selecheit, 14ere ende vroude an den mensche lege. Dis doch nit drane 15en lach; want eer Got himel ende erde ende enegen 16mensche maecde, so was hi also rike ende in also groter 17vrouden alse hi nů es. 18Dar ombe dat dese uir denc waren an Jhesus - dats 19dat hi schemelech was, scendelike denc leet ende vele 20bespot ende verweten wart -, so mogedi wale weten dat 21hi sich schamde. Oec mach een jgelic mensche wale pruuen 22ane heme seluer dat schemde ene grote pine es. 23Oec mogewi sine grote pine mercken dar ane dat sulke 24lerere willen sechen dat Jhesus op der erden die hande 25+allene worden an den cruce genechelt, met tween ‖ na-26gelen, ende dar na hůůen sit cruce op met heme. Due 27en hilt hi nirgen ane anders dan met din twen nagelen. 28Wie wee Jhesus dat hangen dede, dat mach bedencken 29di wilt. Siet, nochtue hinc hi al mudernaect, ende nochtue 30en waren heme die vute nit genechgelt ant cruce. | |
[p. 508] | |
1+Due Jhesus aldus hinc, due wart hi sinre Muder ane 2sinde, ende want hi so dor naect hinc, so schamde hi 3heme alremeest vore hare, ende oec vor dandere die dar 4stunden, schamde hi sich so sere sinre naturliker schemden 5dat hi deen been ouer dander sluch. Siet, due quamen 6die vermaledide Iuden ende slugen heme enen nagel dor 7beide vute, die hi seluer ouer een gele[e]gt hadde. Due 8alreerst quam ene vrouwe ende bant heme een cleet ombe. - 9Aldus mogedi wale weten dat heme schemde ene grote 10pine was. Nogtan verwan die minne alle dese schemde, 11gelic alse S. Jeronimus sprict. 12+Oec mogewi ‖ sine martele průůen die hi leet, dar bi 13dat hi an den cruce weinde. Want gi wet wale dat wise 14lide teverges nit en weinen. Mar der wise Jhesus, dar alle 15wisheit ende konst in verborgen lach, alse S. Paulus sprict, 16hi weinde sine ongevuge martele die hi leet. Hi mogt 17wale beweinen dat hi den mensche so ligtelike hadde ge-18maect, ende hi heme so betterlike sur wart dat hine 19weder ermaecde. 20Dar ombe sin die vleschelike oegen selech die dat be-21weinen dat Jhesus met sinen gotliken oegen beweinde, 22ende oec sin degene selech die dese pine stedelike dragen 23in hare memorie ende heme draf dancken ende louen. 24Ay sekerlike, dar ombe vuget utermaten wale geesteliken 25liden dasse temelike sin in haren kore ende in haren 26getiden ende innech in haren gebede. Mar leider, wi sin 27so wilt ende so idel ende loepen so ligtelike ute, ende sin 28so onstedech in onsen herten dat wi bewilen begennen 29+prime ‖ vor compleete: dats een caut gebet. Dat wi onsen 30Here liue dar mide duen dat wi heme dancken sinre | |
[p. 509] | |
1+pinen, dat mogewi pruuen aldus. Een mensche die dor 2sinen vrint grote denc duet, din duet harde sagte dats 3sin vrint decke gedenct; vel sachter dut Gode dat mi heme 4sinre pinen stedechlike danct ende gedenct, wantse heme 5sure wart dan je enegen mensche. - Bi desen weinne mogewi 6wale mercken sine grote pine; want wat pinen therte rurt, 7dat bewisen gerne doegen. 8Oec mogewi wale pruuen dar bi dat sine martele groet 9was, dat hi so schire an den cruce staerf. Want en ware 10sine pine nit alte groet geweest, so guder complectie ende 11van so starcker naturen alse hi was, hine mogte so schire 12nit gestoruen sin; want hi wart in den middage ant cruce 13geslagen ende gaf sinen geest op te nůnen. Uan dirgeliker 14+doet wonderde sich ‖ Pylatus due Joseph van Arimathia 15quam ende Pylatuse bat dat hi heme den doeden lighame 16gaue, dat hine begrauen mogte. - Vele ware van sinre 17pinen ende van sinre martelen te segene dat ons nů te 18lanc es tertelne, mar een igelic late heme gedencken wat 19his gehort heft, ende vest in sin herte ende dragt in 20sinen wercken. 21Ende dancken onsen Here sinre pinen ende sinre mar-22telen, ende bidden heme dat hire ons delachtech make 23also dat wi met heme besitten dewelike leuen. Amen. |
|