Limburgsche sermoenen
(1895)–Anoniem Limburgse sermoenen–
Auteursrecht onbekend|
Regelnummers proza verbergen
| |
22XXVII. Dits wie der mensche in Gode 23blift ende Got in heme.24‘Manete in me, et ego in uobis, etc.’ Dese wort 25sprac onse Here te sinen juncgeren, ende spreken die wort 26aldus: ‘Blift in mi, ende ic in v!’ Nu suldi mercken dat 27wi in Gode nit bliuen en mogen also alse hi wale in ons 28blift; want win mogen nit uliten in sinre naturen. Alre 29creiaturen regt es ende es also gordenert dat engene creia-30ture in dandere vliten en mach ende dat oec dene hoeger 31ende edelre mut wesen dan dandere: also sin alle creia- | |
[p. 424] | |
1+turen geuugt. Onder al den creiaturen die je gescapen 2worden, siet, onder al desen creiaturen en es engene so 3+‖ hoge nog so edel so die sele, ende dar ombe en mach 4die sele nit in der naturen uliten, want sis bouen alle 5creiaturen gescapen, ende dar ombe en magse met 6engeenre saken eruult werden dan allene met gotliker 7naturen. 8Nu mogdi vragen: ‘Wie mag dat sin dat hoeftsonde 9der selen so groten scade duet ende macse so swaer dassise 10versenct in der hellen, ende die sonde dog nit en vliet in 11der selen?’ Dat sultdi aldus verstaen, die sonde sie cleeft 12sich ane der selen also alse gi siet dat gestupbe stieft op 13geluttert gout, - nogtan en es tgout nit tonedelre mar 14hets te donckelre: also verdonckelt die sonde die sile, dasse 15van dir donckelheit hare schoenheit verlist, ende henct 16sig an der selen so vaste dat die ligte sele so swaer wert 17dasse van derre swaerheit velt in den afgront van der hellen. 18Nu suldi mercken ane den irsten worden die onse Here 19+‖ sprac: ‘Blift in mi, ende ic in v.’ Nu hort wie dat wi 20in Gode mogen bliuen: win mogen anders nit in heme 21bliuen dan in sinen geboden ende in sinre hulden. Hi 22sprict also in der Ewangelien: ‘Dats min gebot dat ore 23een den anderen minne also alsic v gemint hebbe.’ Dat 24ende ander sin gebot sulwi met vlite ons pinen te haudene 25ende te hudene: also bliuewi in sinre hulden ende in 26sinre minnen, ende bliuewi aldus in heme, so blift hi 27oec in ons. 28Wie blift Got in ons? - Regte alse die sonne blift in 29der lugt ment dasse die donckele nagt verdrift, also blift 30Got in der selen ment datten die hoeftsonde verdrift. Oec 31geschiet bi wilen dat die sonne in der lugt es ende en 32geft nogtan engeen ligt op der erden. Dat comt bi dien 33datter een druue wolke tusschen gaet, ende daer ombe | |
[p. 425] | |
1+en es der sonnen cragt nit te menre. Also geschiet den 2+mensche bewilen dat ene ‖ druue wolke ouer sin herte 3gaet van eenre coringen ogte van eenre bedrufden, van 4dageliken sonden, also dat die sonne van gratien nit en 5schient alse claerlike alse teuoren dede; ende nogtan 6en[de] es onse Here nit dan geuaren; want his altoes in 7der selen, ment datten hoeftsonde ut drift. 8Oec blieft Got in ons also alse die sonne in den gelase. 9Die sonne schint in tglas, ende werdet tgelas van der 10sonnen schone ende wert oec vol van haren schine, ende 11dan siet mi die sonne dor tgelas. Siet, also schint onse 12Here in der selen, ende rechte also alse die sonne tevliet 13int gelas ende haren schin ende har ligt metten gelase 14menget, also menget sig Got in der selen; ende also als 15mi der sonnen schin siet dor tgelas, also siet mi in smen-16schen werct van butene dat Got in der selen es van binnen. 17+Oec blift Got in ons also alse tfijr dut in dyser. Alse tfi‖ir 18sig menct in dyser, so werdet dyser schone van den vire 19ende wert oec gelic den goude: also werdet dorluttert van 20den vire. Het wert also morwe dat mire af maken mach 21wat mi wilt, ende wert also morwe dat mire enen sigel 22in mag vormen, ende wert oec als tege dat mit kume 23gebreken can, ende wert oec also anxstelike dat mit nit 24handelen en dar met bloter hant. Dese vif saken sin ane 25der selen. Alse onse Here in der selen vlijt, so wertse 26utermaten schone van din minliken invlote, want si wer-27ter mide gereinget van heren sonden. Si wert oec also 28morwe ende also segte dat mi van din mensche mach 29maken wat so mi wilt: die mensche wert oec also gehor-30sam dat mi met heme duet wat die gehorsamheit wilt. 31Die sele wert oec also morwe van din gotliken invlote 32datter onse Here twee sigele in formert: hi formerter in 33+sinen sigel dat hi hare sceppere es, dat ‖ hise scuep na | |
[p. 426] | |
1+sinen gotliken bilde, ende gift hare terkenne hare grote 2werdecheit; hi formerter oec in een anderen sigel, dat 3hi hare erlosere is, ende dar mede geft hi hare terkenne 4dat hise also lief hadde dat hise nirgen mede en woude 5kopen dan met sins selfs dode, ende woude steruen ombe 6dat hise leuendech macde. Die sele wert oec also starc 7alse onse Here in hare vlijt, datse der euel geest en can 8verwennen met engeenre koringen. Si wert oec also enxste-9lic ende also vreislike dasse der diuel nirgen en dar 10handlen met bloter hant, dats met grouen sonden: dar 11mede en dar hise nemmer ane getasten. Mar entrowen, 12hi bewint sin hant ende griptse vel kunlike ane, dats 13dat hise becort met gesteliken koringen, die suptilre sin 14ende sorgliker dan vleschelike, dats met ongelouen ende 15+met meshopene, ende verdonckelt redene ‖ ende vertreegt 16smenschen guden wille, ende also velt der mensche in 17ernisse ende in ombekennisse Gots ende sins selfs. Onse 18Here van himelrike hi wilt dat der mensche dogentlike leue: 19wie schone, wie edel ende wie rike der mensche es, es hi 20sonder dogt, his onwert uor Gode. Des pin sich een igelic 21in dogden te leuene ende ondogt te scůuuene ent te vlinne. 22Die selue Got die alre dogt geweldech es, hi geue ons 23so dogentlike te leuene dat sin ere sie ende onse selecheit, 24ende na dit leuen dewelic leuen. Amen. |
|