Limburgsche sermoenen
(1895)–Anoniem Limburgse sermoenen–
Auteursrecht onbekend|
Regelnummers proza verbergen
| |
10XXII. Dets wie sich Got gelict eenre blumen.11‘Refloruit caro mea etc.’ Aldus sprict onse Here 12dor Dauits mont: ‘Min vlesch es weder gebloit.’ Nu suldi 13mercken dat sig onse Here gelict eenre blumen, ende die 14blume heft ses bladere. Derre bladere sulwi mercken drie 15ane sinre mensheit ende drie ane sinre gotheit. 16Ane sinre mensheit was oetmudecheit, kuscheit 17ende gehorsamheit. Onse Here Jhesus Cristus was der 18oetmudechste mensche die ie geboren wart: hi was also 19sere versmaet dat noit mensche op ertrike so versmaet 20en wart. 21Hi was oec der kuste mensche die je geboren wart ogte 22+emmer geboren sal werden. Sin wort, ‖ sin werc, sin 23gelaet, sin wandelinge ende alle sin leuen was also reine 24ende also kusch alst van regte wesen soude, want hi es 25een beginsel alre kuscheit. 26Hi was oec gehorsam sinen Vadere totter doet, want 27gehorsamheit banden ane een cruce ende schiet sine edele | |
[p. 407] | |
1+sele van sinen lighame, ende stunt an den cruce also 2iamerlike dat sinre liuer Muder hare herte tebreken mogte. 3Ende duese also iamerlike stunt bi heme ende also herte-4like sere weinde - want muderlike herte es harde morwe, 5ende si sagene in groter noet - due sprac hi te hare: 6‘Sech, liue muder, war din kint staet!’ Dat was also 7vele gesproken: ‘Sech, liue muder, wie ic stae! Mi sin 8min vute ant cruce genegelt met also scarpen nagelen dat 9ic di niet ter herbergen geleiden en can; min hande sin 10mi genegelt: ic en can di din oegen niet gedrogen; min 11+bluet es mi ontfloten van minen herten: in can gespre‖ken 12nog en can di nit getroesten!’ Ende due sprac hi te S. 13Johanne Ewangeliste, die bi heme stunt: ‘Ecce mater 14tua!’ Dat was als vele gesproken: ‘Sech, Johannes, jc 15beuele di minre liuer Muder! Muder, ic beuele di Johanne, 16minen liuen iungere, tenen sone!’ Dat was een cranc 17wessel: hi gaf den knegt omb den here. Owi, nu merct, 18muderlic herte, ende pruft wie herteliken wee Marien, 19sinre muder, was due si hare kint so iamerlike sag staen 20ant cruce ende si den iungere muste nemen vor den 21meester. Siet of Jhesus gehorsam was, want dreuene in 22sinre doet ant cruce. 23Aldus hebdi gehort wie onse Here Jhesus Cristus drie 24blumen hadde ane sinre mensheit. Nu suldi oec drie 25mercken an sinre hoger gotheit: dats gewaut, schoen-26heit ende ewecheit. 27Sin grote gewaut mogdi mercken ane menger creiaturen. 28Merct dat hi geweldeg es himels ende erden ende al dis 29+dat ie gewart ende oec dis noit ‖ en wart ende al dis dat 30emmer werden sal: sin gewaut en can niman voltellen. | |
[p. 408] | |
1+Met enen worde macde hi himel ende erde ende alle denc 2ende alle creiaturen, ende es nog al in sinre gewant besloten. 3Dits die blume van sinre gewant; nů merct die van 4sinre schonheit. Van sinre scoenheit es bouen mate te 5sprekene, ende es onseggelike, want sin schonheit es 6ongelic eneger schonheit die mi geuisiren can, ende alle 7schonheit es ene donkelheit iegen sin schonheit. Nu hort 8een gelickenisse, geft een wis man. Hi sprict: ‘Die name 9al dat je wart ende emmer werden sal, beide hout ende 10stene, blumen, gras ende al dat bernen mag, ende van 11al din een vier maecde, dat worde een harde groet ligt, 12ende die dan ene kertce name ende ontfencketse ende hiltse 13jhegen dat groet vier - regte’, sprict hi, ‘alse die kertce 14ware jhegen dat vier, also ongelic es alle die schonheit in 15+himelrike ‖ ende in ertrike ihegen die schonheit die ane 16Gode es’. 17Dits die blume sinre schonheit; nu suldi mercken sin 18gotlike ewecheit. Dat eweg es, dats sonder ende: also 19suldi weten dat die gotlike ewecheit sonder ende es ende 20oec sonder beginsel: hi was altoes ende hi es altoes ende 21hi sal altoes wesen. 22Siet, dits die blume van sinre ewecheit, ende aldus es 23Got weder gebloyt. Nu sulwi heme bidden dat hi ons 24bloyende ende groiende make ende ewelike te bliuene 25met sinre ewecheit. Amen. |
|