Logo DBNL
Limburgsche sermoenen (1895)

Limburgsche sermoenen

(1895)–Anoniem Limburgse sermoenen–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

1XXXIII. Dit sprict van vif sake[n]n dar mi+XXXIII 2ombe te cruce sal gaen.2

3Sente Gregorius sprict: ‘Dat Got mensche wart, en33, 13, 20, 23, 26 4hadde ons nit geholpen, en had hi ons nit verloest 5met sinre gebenedider mertelen.’ Dar ombe est gvet dat 6mi v secge van sinre martelen, want dar mede wordewi 7erlost. Gi wet wale dat de lide ten boeme gaen dor vif7 8denc. Dirste es dat hare witheit nit en beselwe van haren 9anschine. Dander es dat mi de hitte dar uliet. Terde es 10dat mi den regen dar scult. Tfirde es dat mire onder rast. 11Dat uifte es dat mi der urogt neme. Dor dese uif saken11 12sal mi oec ten boeme ten crvce gaen.

12

13Dirste sake es dat een mensche sine witheit behaude, 14dats sine werdecheit, || dat hi Gots kent moge bliuen.+ 15Want Gots kendere die muten alle wit ende claer sin. 16Claer ane reinre conscientien, also dat hi nit donkels ane 17heme en behaude hin verclert metter bigten. Hi sal oec17 18wit sin, also dat hi onsculdech sie van hoeftsonden; want 19dir muet hi emmer onsculdech sin, sal hi Gots kent bliuen. 20Oec sal heme der mensche ulitelike huden vore dagelics 21sonden so hi naste mach, want een getruwe kent hut sig 22gerne dat sinen liuen uader niet en uerbelge enweder met 23groten nog met clenen dengen. Scone sal der mensche 24oec sin van dogeliken wercken: dat gebit Got, ende sprict: 25‘Ore gude were sulen ligten vor den liden.’25

26Sech, mensche, dese witheit es di comen van din houte 27van den cruce. Also sprict S. Johannes: ‘Jhesus heft ons27 27gewasscen van onsen sonden in sinen blude.’ Oec scrift 28hi, due hi in den himel was ende heme onse Here vele

1wonders toende, dat een aut man quam ende toende+1 2|| heme ene grote scare ende sprac te heme: ‘Dit sin+2 3degene die hare stolen gewasschen hebben in den blude3 4des Lams.’ Dar ombe es ons noet dat wi decke ten boeme 5van din cruce gaen met gedenckenisse dis dat hi an din 6cruce dor ons leet: so mogewi onse witheit behauden, die 7ons met so diren scatte dar gecogt wart. Dat reet oec S. 8Bern., ende sprict: ‘Gedenc, mensche, an dengenen di8, 17, 32 9den himel berigt, dat hi stunt an den cruce bleec in der9 10doet ende ongescapen in den ulesche.’

11Dander sake es dat mi die hitte dar uliet. Bi der 12hitten sulwi verstaen bedrufenisse, ongemac, vernoy ende 13wat iegen den lighame es. Ende also alse die hitte onge-14meclike es, also sin ons oec dese saken ongemekelike, 15win willen besien dongemaec dat Ihesus an den boem 16des crucen leet. Dar ombe sprict S. Gregorius: ‘Hen es nit so16 17swaer, der mensche en lit gemeckelike, wilt hi pensen op 18die martele die Ihesus an den cruce leet.’ Ende || oec+ 19sprict S. Bern.: ‘Sidi ane ons Heren pine, gi dragt duwe19 20deste bat.’

21Die derde sake es dat mi den regen scult onder den 22boem. Bi desen regene uerstawi bekoringen. Want gelic 23alse der regen van den himele comt, also dun oec temp-24tatien van den himelschen geesten, dat sin die diuele, 25die van himelscher naturen sin. Dar ombe en mogewise 26niet sien, ende sin ons te meer te vorgtene; want, wat26 27mi nit sien en mach, dar duet sich quaet vore huden. Alse 28ons dan becoringen tue comen, so sulwi loepen ten boeme27 29van din cruce, ende sulen dencken wie onse Here Jhesus 30Cristus sin bekoringen leet van den diuele ende wie hise 31verwan, ende suln ons uromelike weren ende wederstaen.31

32Gi sult weten dat der diuel den irsten mensche corde

1ane drin saken: ane vraetheit dun hi heme riet dat hi+ 2doefte aete dat heme verboden was; hi cordene ane idelre2 3eren due hi || sprac: ‘Gi sult werden alse Got’; hi cordene+3, 4 4ane girecheit due hi sprac: ‘Gi sult weten quaet ende 5guet.’ An desen drin dengen verwan hise en met desen 6drin dengen bekorde hi onsen Here. Ane vraetheit dv 7hi sprac: ‘Beste Gots Son, so spre[e]c te desen stenen77 8dasse broet werden.’ Ane idelre eren due hine vurde8 9op den pinapel ende sprac: ‘Beste Gots Son, laet di neder99 10vallen! want hets gescreuen in den Sautere: “Got heft 11sinen engelen geboden dasse di huden in al dinen wegen.”’11 12Hi cordene oec ane girecheide due hine vurde op enen 13hogen berg ende toende heme al de werelt ende sprac: 14‘Dit geuic di al, wilte neder vallen ende bede(n) mi ane.’14 15Met desen drin dengen verwanne onse Here ende met 16desen drien dengen heft hi al onse koringen verwonnen, 17dat hi ons nit scaden en mach, wilwi seluer.17

18Dar ombe sprict S. Gregorius, war ombe sich Got aldus18 19bekoren liet: ‘Het was regt’, sprict hi, ‘dat Got met sin||re+ 20bekoringen verwonne onse bekoringen. Want hi quam op 21ertrike ombe dat hi onse doet verwonne met sinre doet.’ 22Dar ombe alse ons ane ve[e]gt ouermate van etene ogte22 23van drenkene, so sulwi loepen ten boeme van den cruce, 24ende sulen dencken dat Ihesus wart gedrancket met edeke 25ende met gallen ende op ertrike mengen honger leet. 26Werdewi bekort met idelre eren, wi sulen loepen ten 27boeme van den cruce, ende sulen dencken wie Ihesus, die 28alre eren werdech was, an den cruce gehandelt wart. Also 29sprict S. Paulus: ‘Werdewi bekort met girecheide, wi29 30sulen dencken op darmude dat Ihesus leet, die als gewel-31dech was.’ Gi sult weten dat girecheit allene nit en legt 32ane vele guts te hebbene, mar si legt ane allen dincgen32 33dis der mensche nit en bedarf ende doch begert.33

1Die uirde sake es dat der mensche onder den boem+1, 2, 7 2rast. Dit sal mi aldus verstaen. Dat der mensche 3ledech es ende nit guts en duet, dans || engene raste:+ 4hets onraste. Want der wise man sprict: ‘Van ledecheide4 5comt menge pensinge ende mengerhande pensingen 6maken onraste.’ Aldus en es ledecheit engene raste, ende 7sult dat weten dat der mensche nemmer seker raste 8en gewint hen sie an dengen die beter sin dan hi es: 9dats Got allene. Hir af sprict S. Augustin: ‘Here, ic sal9 10gesaet werden alse uwe ere erschiint. Want gi hebt ons10 11gescapen tu seluer, ende dar ombe es onse herte in onras-12ten hen raste in v.’

13Dar ombe reet ons S. Bern. wie dat wi en deel rasten 14mogen venden, ende sprict aldus: ‘Alse gi gevuelt ane v 15tragheit ende verdrutecheit, son suldi nit af laten van 16ůren gesteliken vlite, mar gi sult de hant ors Helpers16 17ane rupen ende sult heme bidden dat hi v na heme trecke -18metter Brut die in Der Minnen Buke sprict: “Trec mi na18 19di, ende laet ons loepen in den guden roke dinre saluen”-,19 20tot din male,’ sprict S. Bern., || ‘dat de genade ons Heren+ 21ontwake, ende dat gi gereder wert ende vroliker loept, 22ende spreken mogt met Dauite, alse hi sprict in din Sal-22 23tere: “Here, ic liep die wege dinre gebode due gi mi min23 24herte gebreidet.”’ Gi sult oec gedencken wie dergene di 25alle creiaturen met rasten gemact heft, dor v gestreden 26heft in den cruce ende garbeit dat beide hoft, hande,26 27vůte, side ende der lighame temale met bludegen swete 28beronnen was. Alse gi dan uwe arbeit jhegen dese besiet, 29so est onmogelike dat gi trege siet; als S. Bern. sprict: 30‘Der vrome riddere en gevult sinre wonden nit alse hi 31sins heren wonden bluden siet.’

32Die uifde sake dar wi ombe sulen gaen ten boeme van33 33den cruce, dats dat wi der vrogt nemen. Dese vrogt es 34genade ende gestelic trost din mi ane den cruce vint. Des

1hadde wale gesmact die Brut in Der Minnen Buke duese+1 2sprac: ‘Sine vrogt es min||re kelen harde sute,’ Van derre+2 3vrogt sprict oec S. Bern.: ‘Mensche, nit en verget dat der3, 8, 13, 21. 4engele Here worden es een laster der lide ende een man 5di alre betterheit besugt heft ende alre crancheit, een man 6die van Gode geslagen es ende genedert, een malatsche6 7ende een di alrehande wedermude bekort heft. Dese pen-7 8singe[n],’ sprict S. Bern., ‘ontfenct des menschen herte 9ende spist sine sele ende werpt ut die trene ende begit 10die oegen ende netet danschin.’

11Oec lest mi van S. Agneten dasse derre vrogt gesmact11 12hadde duese sprac: ‘Sin bluet heft mine wangen gesirt.’12 13Want welc mensche de martele ons Heren alse innechlike 14ane siet dat heme sin ansschin nat wert van trenen, dat14 15sirt vele bat dan eengerhande varwe. Mar wat vrogte gi 16nu vint in desen boeme, dats genade, sutegheit ende 17gesteliken trost, dans al nit iegen dat dat gi venden sult17 18na desen liue; alse Dauid sprict in den Saltere: || ‘Alse+18 19onse Here sinen minneren den slaep benemt, so wert hen 20derue.’ Dese slaep es die doet, want guder lide doet es 21alse een slaep die den mensche arbeit ende alle bedrufe-22nisse aue nemt: also dut die doet den selegen liden. Na 23deser vrogt verlangde sere den guden S. Andrise; want 24mi lest van heme dat hi teruce dar hi ane gebonden wart 25ende doet bleef, vanverrents grute, ende sprac aldus:25 26‘Got grute di, cruce, dat geheileget es van Jhesus Cristus 27lighamen ende gesirt met sinen leden alse van edelen 28margreten!’ Oec lest mi van S. Paulus ende van anderen 29heilgen dasse baden ombe verledeget te werdene.29

30Bid onsen Here dat hi ons sine genade verlene ende 31helpe ons daer hi seluer es. Amen.


Vorige Volgende

Over het gehele werk

titels


auteurs