Limburgsche sermoenen
(1895)–Anoniem Limburgse sermoenen– Auteursrecht onbekend
Regelnummers proza verbergen
| |
[pagina 239]
| |
1|| VII. Hir bid ons onse vrouwe dat wiGa naar margenoot+Ga naar voetnootVII 2te hare comen.3‘Transite ad me omnes etc.’ Dese wort sprict onse 4Vrouwe: ‘Alle die mins gerende sin, die sulen te mi comen:Ga naar voetnoot4 5jc wilse eruůllen van minre gebort;’ met desen worden 6bid ons die sute Muder Gots. Nu sulwi mercken win si bid:Ga naar voetnoot6 7sin bid nit al die lide mer si bid degene di hare begeren.Ga naar voetnoot7 8Dits een trostelic wort al dengenen die hars begeren, dat 9sise eruollen wilt met hare gebort. Nu suldi weten dat gise 10eer mut minnen eer gise begeren mogt; want wat der men-Ga naar voetnoot10 11sche nit lief en heft, dis en mag hi oec nit begeren. Geli-Ga naar voetnoot11 12ker wis est metter suter Marien: die mutewi ten irsten min-13nen eer wise mogen begeren; want dan mag nit sin dat 14wise mogen begeren eer wise lif hebben. 15Nu sprict een heileg man dat wi din sulen minnen deGa naar voetnoot15 16die minne es. Gelic alse (S.) Johannes sprict: ‘DeusGa naar voetnoot16Ga naar voetnoot16 17|| caritas est: Got es die minne.’ Sint dan dat Got dieGa naar margenoot+ 18minne es ende die minne Got es, so sulwi die minne 19minnen: so leggewi onse minne rastelike. Want dat vint 20mi in menger stat in der Screft dat sig onse Here dieGa naar voetnoot20 21minne heit. Want wi nů die minne breiden, so sulwiGa naar voetnoot21 22minnen die sute Maria, die der minnen muder es, alseGa naar voetnoot22 23seluer sprict: ‘Ego (sum) mater pulchre dilectionis:Ga naar voetnoot23 24jc ben muder der reinre minnen.’ Nu sulwi sien wat wi 25vinden an hare te minne. Vele vindewi an hare dat te 26minne es, want si es van dogeden rike. Si verwan met 27haren dogeden dat ouerste gut ende die ouerste doget, 28Gode van himelrike, dat hi van hare mensche wart, ende | |
[pagina 240]
| |
1bragte ons enen lossere, alse si seluer sprict: ‘BeatamGa naar margenoot+Ga naar voetnoot1Ga naar voetnoot1 2me dicent, van mi es geuloten alle selecheit al dengenenGa naar voetnoot2 3die mins begeren,’ ende dats oec waer: dergene din si 4druch, di es rike van alre selecheit; ende dar ombe sulwiseGa naar voetnoot4 5van rechte minnen, sent dasse ons bragte enen beheldereGa naar voetnoot5 6alre selecheit. - Dits derste orkunde || dat wise begeren,Ga naar margenoot+Ga naar voetnoot6 7of wise minnen sutelike, ende alse dat an ons weit datGa naar voetnoot7 8wise lief hebben, so sin wi hars begerende.Ga naar voetnoot8 9Dander orkonde es ofse ons wale beuelt. War ane salseGa naar voetnoot9 10ons wale beuallen? - Dat salse dun an al haren leuene. 11Want si was altoes wale behut met allen dogeden, also 12datse niman euele en mag beuallen. Want al hare leuen 13was regte een leuende leuen ende was erligt metter eweger 14sunnen. Si was oec behut met scamen, die een sloet es 15alre dogede ende alre tugte. Also es van hare gescreuen 16datse es ene togt alre guder seden ende ene sechtecheitGa naar voetnoot16 17alre tugte. Sentse nu ene blume es van din leuentgenGa naar voetnoot17 18leuene ende eene sechmudecheit van tugten ende van guden 19seden ende van allen dogeden ene selecheit, so salse ons 20met regte wale beuallen ende also wale dat wi ons metGa naar voetnoot20 21dogeden na hare rigten sulen so wi meste mogen. So 22tonewi || metter wareide dasse ons wale beualle. Want giGa naar margenoot+Ga naar voetnoot22 23wet wale, dat den liden wale beuelt, dar na stellense henGa naar voetnoot23 24gerne, ende dat hen ane anderen liden mesfelt, dis hudenseGa naar voetnoot24 25hen ane hen seluer. Sent dan de selege Maria der bloydeGa naar voetnoot25Ga naar voetnoot25 26Mei es van allen dogeden, so sulwi bilde ane hare nemenGa naar voetnoot26 27reinecheide van lichame ende van herten, oetmudecheit, 28geduldecheit, sechtmudecheit, mildecheit ende, kurtelike,Ga naar voetnoot28 29alle togt ende alle gude seden; want si es der luchtende 30dach ende een claer spigel alre selecheit. S. Augustin sprict:Ga naar voetnoot30 | |
[pagina 241]
| |
1‘Sech ane Marien ende mercke rechte hare dogede, endeGa naar margenoot+ 2sistuse te rechte ane, so en es nit guts nog seleger dogede 3dir an hare gebreke.’ 4Terde orkonde of wi hars geren, dats of wi decke te hareGa naar voetnoot4 5comen met loue ende wise decke gruten met Aue Maria. 6Dats die grute die van himelrike wart gesant metten engele 7Gabriele. Also sulwise decke gruten || met herten ende metGa naar margenoot+ 8monde, ende sulen onse venien vore hare nemen met Aue 9Maria, ende sulen hare tonen met begerenden herten suteGa naar voetnoot9 10minne ende lifde in den můnde, ende sulen hare vermanenGa naar voetnoot10 11der edelre vrouden, der eren, der selecheit, der reinecheit 12ende al hare dogede, ende sulen hare bidden dor hare 13selecheit datse ons wille eruollen met hare gebort. SentGa naar voetnoot13 14datse ons dertue gebeden heft, of wi hars begeren, dat wiGa naar voetnoot14 15te hare comen, so sulwi oec met begerenden herten te hare 16comen ende sulen hare tonen dat wise begeren ende minnen, 17ende datse ons so wale beualle dat wi haren lugtendenGa naar voetnoot17 18leuene na volgen ende dat wi decke te hare comen met 19loue ende gutlike gruten met Aue Maria. 20Nv merct vort, sint wi hars begeren, so sin wi degene 21diese gebeden heft. Sulwi dan te hare comen, willeg esGa naar voetnoot21 22der wech din wi te hare comen sulen? Est der gemeine 23wech der werelde? || - Entrowen, neent! hets en hogerGa naar margenoot+ 24wech ende een sonderlic. Der werelt wech es gemeine ende 25es al vol schanden ende sonden: din wech en sulwi nit 26gaen. Mer wi sulen gaen den wech der reinecheit, op 27dat wi met ganser reinech(ei)t ane lief ende ane hertenGa naar voetnoot27 28bliuen: nit allene an den liue mer oec an den herten 29ende an den wille, so dat nit ane ons en sie, enwe-30der an gedechten noch ane willen, hen sie erlicht met 31reinecheide. 32Der ander wech es die minne. Op din wech wiest onsGa naar voetnoot32 33S. Paulus ende sprict: ‘Di op din wege geet der reinreGa naar voetnoot33 34minnen, din wistse op dat regte erue, ende wert dan eruoltGa naar voetnoot34 35mettir leuender vrogt.’ | |
[pagina 242]
| |
1Der derde wech es gerechtecheit, dat wi in al onsenGa naar margenoot+ 2leuene gerechtecheit behauden ane worden, ane wercken 3ende ons behuden van sonden, dat onse lif ende onse sile 4gerecht sie vor Gode ende vor den liden. Alse wi op din 5wege comen, so ontmut ons || die selege Maria ende ontfeetGa naar margenoot+Ga naar voetnoot5 6ons gutlike wantse ons minlike gebeden heft dat wi teGa naar voetnoot6 7hare comen, ende eruolt ons dan met hare gebort. Want 8si es der kaniel dar der leuende borne dore vloet. En alGa naar voetnoot8Ga naar voetnoot8 9degene die reine herten hebben ende op din wech der 10minnen gaen met gerechtecheide stedelike ont in den doet, 11in din wilt si din leuende borne leiden. Want die stedecheit 12ontfeet allene din loen in die hant, engenre dogt en wert 13der loen gegeuen dan dir stedecheit die blift ont ane denGa naar voetnoot13 14ende. Also sprict S. Bern.: ‘Stedecheit dregt die croneGa naar voetnoot14 15ouer alle dogede, want si es een stridere ende eenGa naar voetnoot15 16verwenre ende een wichhus alre selecheit.’ Alse wi danGa naar voetnoot16 17met stedecheide onse leuen enden, so compt die selege 18Maria ende eruolt ons met hare gebort. Want hi es derGa naar voetnoot18 19ewege borne, die erlaft al degene die dorsteg sin na 20heme. Dan wilt hi ons dorvliten met sinre gotheit ende 21met sinre mens||heit, dat wi regte oueruloyende werdenGa naar margenoot+Ga naar voetnoot21 22met alre selecheit. 23Dis onne ons Pater et Filius (et) Spiritus Sanctus.Ga naar voetnoot23Ga naar voetnoot23 24Amen. |
|