Dat. LXXXVIIJ. capittel.
DIE mare die quam voor den soudaen dat sijn volc al bleven was voor constantinobele dies hi verwoeden wilde van quaetheden. ende hi vloecte sijn goden dat si hem desen spijt beraden hadden. ende dat sijn volc also gheplaecht was vanden kerstenen Sijn broeder demofoen die seyde. siet heer soudaen broeder. twas grote dwaesheyt van hem lieden bestaen meenen si also een stadt af te loopen daer sulc volc binnen is. neen vry broeder dat waer onmoghelick. wat waendy die kersten hebben ooc handen ende voeten om weder te staen ons macht. iase vrylic. ten sijn gheen voegels sonder wanten te rovene. mer believet den goden het sal noch ghewroken sijn. oft mi en sal faelgieren armen ende cracht. Als die soudaen dat hoorde verblijde hi ende seyde daer hoor ic eenen man spreken Mer broeder demofoen wat te rade. dat wi ons dooden begraven mochten. die daer ligghen opt velt. ende die coninghen halen ende doense voeren in haer rijcke. Doen seyde demofoen soudaen broeder ic soude raden datmen sonde aen die kersten heeren om een bestant om dat si haer doden begraven souden. Die heeren ende die ameralen dier noch bi stonden seyden al te samen dien raet is goet. ende het is wel onser lieden raet datmen also doen sal. Doen seyde die soudaen wie sal die man sijn die in de stadt gaen sal om dat bestant te halen. Doen seyden die ameralen ende soudalen nyemant hadt dan u broeder her demofoen die wert noottelic totter saken. Als die soudaen dat hoorde so seide hy broeder demofoen wat segdijs. wildy gaen in die stadt als ambassaet ende verwerven ons het bestandt. Demofoen antwoorde ende