Dat. LXXVI. capittel.
ALS die wechter den dach geblasen hadde. ende die claerheyt aen quam. so wert evack wacker. ende hi stont op ende ghinc wandelen in den roosegaert. daer hi teghen hem selven wert claghende. dat hem leedt was dat hy noyt in arragoen quam. ende dat om der coninghiinne wille die hem ontsteken hadde met haerder minnen. dat nochtans dwaesheyt was van hem. dat hi liefde droech op een gehoude vrouwe Mer dat is omme niet. als die liefde comt soo comt sie onversiens. ende si en siet aen hoocheit edelheit noch wijsheyt noch staet van eeren. mer volcht recht der natueren verkiesinghe. Met dat evac aldus stont en fantezeerde. so hoorde hi dat