[ 7 ] Dat. XIIJ. capittel.
DOEN die sceppers van verre saghen die stadt van athenen seyden si. schoon maecht sijt blijde, ic sie die stadt daer wi wesen willen. ende ooc die havene. ooc sie ic die grave comende ter poorten wt om sinen tol te hebben die wi hem schuldich sijn. Margrieta seide ay lacen suldi dan eenighe scade lijden dats mi seer leet. neen seiden die scippers dat is sijn recht. Wi sijn hem sculdich dat schoonste iuweel dat wi in ons schip hebben. wel dat sijn recht is dat moet hem welgheschien. Met deser talen sijnse gecomen in die havenen van der stadt. Ende die grave heeft hem lieden ghevraecht wat si geladen hadden. Die schippers seyden here wi hebben alle maniere van specien. voert alle maniere van siden laken. fluweelen lakenen. gouden en silveren lakenen. voort silvere mijne ende gouden mijne. alle manieren van ghesteenten. wt Arabien goeden wijn. dits dat tghene here dat wi gheladen hebben. ende ooc niet anders. Doe seide een van des graven lieden. ghi messegt ghy hebt anders gheladen. ghy hout verborghen dat schoonste iuweel. ende dat wildi den grave ontsteken ende onthouden. Die schippers seiden bi uwer weerden here wi en doen. ick heb u ghenoemt allet tgoet dat wi geladen hebben comt in schip ende besietet selve wel. Die grave antwoerde ic hebt wel ghesien. ick en derft niet meere besien. ghy noemt u specien. u lakenen van siden van silvere ende van goude. u silver. u gout. u ghesteente. maer ghi en noemet niet die over schone ioncvrouwe die daer staet daer en segdy niet vele af. dat houdy wel verborgen. Die schipman seide. o edel grave by uwer genaden ic en heb aen die ioncvrouwe