Het liedboek van Liisbet Ghoeyuaers
(1966)–Anoniem Liedboek van Liisbet Ghoeyvaers, Het– Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 157]
| |
XXV1[regelnummer]
Wi vermanen harer doecht.
Alder scoenste rose.
Die de werelt al verhoecht.
Milde graciose.
2[regelnummer]
Vroude alder kerstenheit.
Ga naar margenoot+ Glorie inden trone.
Dat een rose ons geleit.
Tot soe hogen lone.
3[regelnummer]
Die dus suuerlike blijct.
Dats dese lielie reyne.
Die de werelt al verlicht.
Si es ons gemeyne.
4[regelnummer]
Si es scone ende minlijc.
Suete violette.
Si heeft altesterkelijc.
Gescoert des viants nette.
5[regelnummer]
Dese kersouwe suet en goet.
Miltheit es haer leuen.
Met harer saluen dat si doet.
Ons wonden al genesen.
6[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Dese acoleye heeft ons bracht.
Sueten dau in deser tijt.
En daer nae der sonnen cracht.
Die de eerde al verblijt.
7[regelnummer]
Dese goutbloeme wert bekint
Metten guldene schine.
Si heeft hoechleec gemint.
Dat bewijst haer pine.
| |
[pagina 158]
| |
8[regelnummer]
Dese blaubloeme hemels gedaen
Es edelijc vercoren.
Int geslechte moet si staen.
Daer god af was geboren.
9[regelnummer]
Barbara die dierbaer steen.
God ionde haer der eeren.
Dat haer doepte mensce negeen.
Ga naar margenoot+ Dan die doeper ons heeren.
10[regelnummer]
Si minden meest in deser tijt.
Die dat lemmeken wijsde.
Cristus wert sine herte verblijt.
Als hi sint ianne prijsde.Ga naar eindnoot10,4
11[regelnummer]
Wie beuelen alle ons noet.
Uwer beider minnen.
Hoet ons vor die haestege doot
Geeft ons claer bekinnen.
|
|