Het liedboek van Liisbet Ghoeyuaers

[p. t.o. 97]

tekstkritische noten

Fol. 1ro van het handschrift op ware grootte.
(Foto: Bibliothèque Nationale Paris)

1,1 aue gaen: verloochenen, verzaken aan. Cf. Mnl. Wb. I, 225.
1,3 volstaen: volharden.
2,3 beelden: het schijnt dat dit werkwoord hier intr. betekenis heeft: gestalte aannemen. Met intr. betekenis komt het werkwoord niet voor in Mnl. Wb.
3,1 si: de eertschen creatueren.
3,1-2 verweeren. Al in die eewege doot: met geweld de eeuwige dood indrijven. Het werkwoord nadert dicht tot de betekenis ‘met resultaat bestrijden’. Cf. Mnl. Wb. IX, 326. Het is derhalve onjuist om een verschrijving van verwerren te veronderstellen zoals Lec. deed.
4,4 hem: waarschijnlijk het pron. refl.
5,1 hem: de devote, ofschoon de abrupte overgang van de 2de (strofe 2-3) naar de 3de persoon wel wat vreemd is.
6,4 nijt: hier in de algemene zin van slechte gezindheid.
7,3 sonder vermijt: zonder enige terughouding.
9,1-2 my voegen in eenicheit: streven naar mijn mystieke eenwording met Christus.
12,4 Alst my ouer ghijt: Als het mij overkomt, in casu liden ende ongelijc.
13,3 En es maer: het bijwoord maer gaat vaak vergezeld van en of ne.
15,3 in goeder trouwen: in de verwachting dat God mij trouw zal blijven.
Cf. Mnl. Wb. V, 1664 op trouwe, waarvan hier een variant aanwezig is.
16,4 soe ic my min bekinde: hoe minder berouw ik had.
17 Deze strofe is verminkt en daardoor onduidelijk.

[p. 97]

I

⁺ Alle creatueren willic aue gaen¹
Ende mijn herte in duechden keeren
Mochticker inne volstaen.
Edel herte houdt v vry.
Van eertschen creatueren.
Ende laetse beelden niet in di.
Ende dwinct dijn edele natuere.
Si moechten di verweeren.
Al in die eewege doot.
Heere god doer dine edelhede.
Huedt ons van selker noet.
Als der minnen trane.
Dat aenschijn ouergaen.
Soe comt die minnere selue.
Ende geet hem scincken saen.
Wat geeft hi hem drincken.
Hem seluen geeft hi al.
Die wel te rechte wil dincken.
⁺ Sijn loen en es niet smal.

Kinder laet ons gode minnen.
Het dunct my wesen meer dan tijt.
Mochten wi den hogen loen gewinnen.
Soe souden wi leuen sonder nijt.
Vroude ende groot iolijt.
Es hen altoes bereit.
Die daer dient sonder vermijt.
Den heere daert al an steit.

Ic wille den heere alleene.
Te male getrouwe sijn.
Ic minnen alte cleene.
Dat es die scade mijn.

+ 1ro

1 De drie eerste regels zouden een repeticie kunnen zijn. In dat geval hoeft men niet te veronderstellen dat een vierde regel is uitgevallen. Cf. Lec. pag. 37 en Inleiding pag. 83.

+ 1vo

[p. 98]

9

Nv willic my gaen voegen.

 

Te male in eenicheit.

 

In wil voert meer niet proeuen.

 

⁺ Der menschen ongestadicheit.

10

Hi es te male alleene.

 

Die my verurouden mach.

 

Der menschen troest es cleene.

 

Dies proeuic alden dach.

 

 

11

Nv laet ons gerne dogen.

 

Liden ende ongelijc.

 

Ende doet die ziele hoeden.

 

Ende maecse in duechden rijc.

12

En wils niement clagen.

 

Dan siere houescheit.

 

Hi saelt my hulpen dragen.

 

Alst my ouer ghijt.

13

Nv en es hier geen dueren.

 

In deser nederheit.

 

En es maer een vre.

 

Tsegen die eewicheit.

14

⁺ Ic bidde v hoge natuere.

 

Maect my van duechden rijc.

 

Dat ic suete ende suere.

 

Mach liden al gelijc.

 

 

15

Sceiden dat ic van heer ihesus sciet.¹⁵

 

Daer omme mach ic wel weenen

 

Ende ic hem in goeder trouwen liet.

 

Daer in soe bleuic cleene.

16

Ic sciet van hem ende hi niet van my.

 

Ic doelde in dit allinde.

 

Soe ic my meer keerde.

 

Van hem soe ic my min bekinde.

+ 2ro

+ 2vo

15 Volgens Lec. begint hier een soort bladvulling die niet bij het lied hoort en zelf onvoltooid blijft. Cf. Lec. pag. 39.

[p. 99]

17

Ic hielt van my doen vielic saen.¹⁷

 

Toeval woude my bedriegen.

 

Gracie en si es my op gedaen.

17 Waarschijnlijk is een regel weggevallen, waardoor de laatste strofe onduidelijk is geworden.