Liederen der orde van St. Peter, voor de loge De zon

[p. 84]

Keeten der Eendragt van Peters Orde.

Be__lust op Rust,
Zo staa___ken wij he___den,
Den ar__beid der Lo___ge,
be_straald door de Zon.

[p. 85]

 

Nu is't Geen twist,

 

Bij ken____nis van re__den,

 

Als of men naar ar____

 

__beid niet vro_lijk zijn kon. Zo

 

vult dan de be_kers met Nectar en

 

klinkt. Op 't welzijn der Broedren is't

[p. 86]

 

dat men thans drinkt; 't Is im__mers

 

ver__ruk__kend, deez' Een_dragt te

 

zien. Dit zoet, Vol__doet,

 

En moe___digt de Le__den,

 

Om ver___der de han-

 

den el___kan___der te bien.

[p. 87]

 

Laat vry

 

't Gety

 

Zich woedend vertoonen;

 

Want de Orde van Peter weet wie het bestiert.

 

Nooit vreest

 

Haar geest,

 

Die veilig kan woonen

 

Daar Reden den Tempel gesticht heeft en ciert.

 

Wy roemen die Orde, der Vriendschap gewyd,

 

Van al, wat heur Haaters haar wenschen, bevryd.

 

Van blinde Prophaanen is dit ons besluit:

 

Men slyt'

 

Zyn tyd

 

Niet met hen te hoonen,

 

Maar sluite die Dwaazen van 't Broederschap uit.

 

 

 

Verheugd

 

Vol vreugd

 

Als Broeders verbonden,

 

Verpletten wy tweedragt, geveinsdheid en nyd,

 

En hand

 

Aan hand

 

Getuigt, op wat gronden

 

De Vrindschap gesticht is, die nimmer verslyt,

 

Zo plegtig als zuiver en teder verknocht.

 

Ziet, Broeders, den Keten der Eendragt volwrocht.

 

Geen Broederschap, wat men van anderen giss',

 

ô Neen!

 

Geen een

 

Word ergens gevonden.

 

Zo edel als onze Vergadering is.