Liederen der orde van St. Peter, voor de loge De zon



[pagina 88]
De Oprechtheid. D' Oprechtheid was den mensch ontweeken, Om dat hier op aard Geweld, Bedrog en slinksche streeken 't Zaam gingen gepaard Met Gramschap, die den Haat verwek te, Zo dat de Veinze__rij zich met Het masker van de Vriendschap dekte, En Wrok zich heeft ten stoel ge___zet.
[pagina 89]
Onze Orde, Vyändin dier snooden, Herdacht de oude deugd, En ging aan 't werk naar haar geboden Met eerbied en vreugd. Trouw, zachtgeäartheid, vriendlykheden Hernamen toen allengs haar steê. Zy bragten onbesproken zeden En 't eeuwig bly Genoegen meê. Zo ras de Oprechtheid dus bemerkte Uit des hemels boog, Dat naar haar' wil onze Orde werkte, Sloeg zy straks een oog Van teêre ontferming op ons neder; En, daalende op het waereldrond, Bragt ons de gouden Eeuw toen weder, Waar in men niets dan Vrede vond. Komt, Broeders! laat ons Peters Orde Verheffen met vreugd. Dat ons door haar al 't heil geworde Van Vrede en van Deugd. Zo moog men bly en vreedzaam leeven In d'engen band van Broederschap, En thans daar van de blyken geeven Met zang, gejuich en handgeklap!