Den Bybel met groter neersticheyt ghecorrigeert (Liesveltbijbel 1542)

¶ Die Apostel leert ons hoe dat wi verdragen sullen tquaet dat ons van een ander gedaen wort, ende sullen scouwen tquaet dat door ons mocht gheschien, ende stelt die condicien vander ouder wet ende der nyeuwer.

Dat .xij. Capittel

1

⁺DAerom ooc wi, want wi sulcken wolcke der ghetuygen om ons hebben, laet ons afleggen, so wat ons druct, ende die aencleuende sonden, ende laet ons door die verduldicheyt loopen den kamp dye ons voorgeleyt is,

+ A vers 1

2

ende opsien op den hertoge des geloofs ende op den voleynder Iesum, die welcke, doen hem die bliscap voor geleyt was, heuet hi dat cruyce gheleden, met verachtinghe der schanden, ende heeft hem ghestelt totter rechter hant des stoels Gods.

3

† Gedenct dien, die alsulcken tegenspreken vanden sondaren tegen hem gheleden heeft, op dat ghy niet af en laet in uwen moet, ende wert mat.

4

Want ghi en hebt noch niet totten bloede wederstaen, met tegenstrijden tegen die sonde,

5

⁺ende hebt des troosts vergeten, die tot v als totten kinderen spreeckt, Mijn sone, en acht niet cleyn die castijnghe des HEREN, ende en laet niet af, als ghy

+ B vers 5

[p. *]

van hem berispt wort,

6

want wyen God lief heeft dyen castijt hy, mer hi geesselt eenen yegeliken sone dyen hi ontfanct.

7

Ist dat ghi die castijnge wt lijdt, soe biedt God v hem seluen, als den kinderen. ⁺ Mer waer is een sone die de vader nyet en castijt?

+ C vers 7

8

Sidi sonder castijnge, der welcker si alle sijn deelachtich geworden, soe sidi bastaerden ende geen kinderen,

9

Oock ist dat wy dye vaderen ons vleeschs tot castiders oft tot leeraers hebben gehadt en sullen wi dan nyet vele meer den vader der geesten onderdaen werden, ende leuen, *

10

Ende tis waer, si hebben ons een weynich dagen gecastijt, na haren duncken mer dese tot profijt oft nutticheit, op dat wi die heyliginge souden begrijpen,

11

⁺Alle castijnghe als si tegenwoordich is, en wert nyet aengesien voor een vrolick mer voor een droeuich dinc, Maer hier nae sal si een vreedsame vrucht der gerechticheyt geuen, den ghenen die daer door geoeffent sijn.

+ D vers 11

12

Daerom rechtet weder op die nederghelaten handen, ende die losse knien,

13

ende doet rechten loop met uwen voeten, op dat die lamheit niet wt gestooten en werde mer veel meer gesont.

14

Haect na den vrede met alle menscen ende die heyliginghe, sonder welcke niemant den HERE en sal sien,

15

ende siet toe, dat nyemant Gods genade en versuyme op datter niet eenige bitter wortel wt en wasse, ⁺ ende nyet een verwerringe en make, ende vele door dye selue veronreyniget worden,

+ E vers 15

16

op dat niemant een hoereerder oft een ongeestelike en si, gelijc Esau, die om eender spijsen wille sijn eerste geboorte vercocht,

17

Maer weet, dat hi daer na doen hi die benedijnge beeruen woude verworpen is, want hi en vant geen plaetse der boeten of der penitentien, hoe wel hijse met tranen socht.

18

Want ghi en sijt niet tot eenen berch gecomen die men grijpen mach, ⁺ ende met vier verbranden, ende totten donckeren ende duysterenissen ende onweder,

+ F vers 18

19

ende totten geluyde der basuynen, ende totter stemmen der woorden welc haer weygerden dyet hoorden, op dat hen dat woort niet gheseyt en soude werden

20

Want si en mochtens niet verdragen, dat daer geseyt wort. Ende waert dat een dyer den berch aenroerde, so soudet gesteent of met eenen gescutte doorscoten worden,

21

ende also verueerlic was dat gesicht dat daer verscheen. Moyses sprac Ic ben verueert ende beue.

22

Mer ghi sijt totten berch Sion gecomen, ende totter stadt des leuendigen Gods, totten hemelscen Ierusalem, ende totter menichte veelre duisent engelen,

23

ende totter vergaderingen der eerstgeborender die inden hemel ingescreuen sijn, ende tot God den rechtueerdigen rechtere ouer al, ende voort totten geesten der volcomender gherechten,

24

ende totten middelaer des nyeuwen testaments Iesum, ende tot den bloede der besprenginge, dat daer beter spreket, dan dat bloet van Abel.

25

Siet toe dat ghi v des nyet en weygert, dye met v spreect, want ist sake dat si hem nyet ontgaen en sijn, die hen weygerden, ⁺ doen hi opter aerden sprac, vele min wi, die ons des weigeren die vanden hemel spreet,

+ G vers 25

26

welcx stemme die aerde op die tijt beweechde, Maer nv belooft hi seggende, Noch eens wil ic niet alleen die aerde bewegen, mer ooc den hemele,

27

Mer dat noch eens bediet die veranderinge der bewegeliken, als der dieren die gemaect sijn, ⁺ op dat daer die onbewegelike bliuen

+ deu. iiij.d

28

† Daerom want wi dat onbewegelike rijc ontfangen, hebben wt genade, door welcke wi Gods dienst doen Gode wel behagende, met reuerentien ende met vreesen Want onse God is een verterende vier