Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 243]

Zwakheden

1

Vlezige lippen en een
lijf van donskussens had je
dat me zwak maakte

we taalden en drukten torso's
stalen kussen met monden
zo zacht dat er geen einde aan
aanraking leek te komen
er zat geen harde rand aan er
staken geen tanden achter
er heerste onschuld van het meest
ontwrichtende soort

beleefd borstelhoofd
complexe formuleerder
enge, afstandelijke kantoorganger
die ik wel eens tref
tussen negen en vijf - ik ontzeg je
de toegang toegang tot mijn gedachten -
wat deed je in mijn slaap?

[p. 244]

2

Weer werd er gedrukt geduwd
alsof ik geplet wilde worden
zo groot, een tonvorm had jouw
bovenlijf, oud en geil
terwijl ik was gekomen om iets te leren
zegen we neer op een freudiaanse divan
buiten het blikveld van de buren
onder het prentenkabinet en toen
toch maar weer slepend naar het veel
toepasselijker matras op de grond
zwaar wilde ik voelen, zwaar en veel
en vol maar dat kwam niet goed
ik werd wakker.

[p. 245]

3

Soms denk ik wel eens op een onbewaakte
middag waar de regen op valt:
zou hij nog steeds zo vullen

om weer eens lijzig, half te hangen
uit een zolderraam in een clandestiene stad
zonder iets aan
en hij die in het duister van de kamer
zijn broek uitschopt

maar het blijft een onbesproken middag
ik schrijf of bel niet, verneem niet
of er parallelle gedachten bestaan
zo goed en kwaad blijf ik nu
zuiver op de graat.