Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 242]

Openluchtkapel, bloedrood (Izamal, januari 2010)

Negen dagen in een nieuw jaar leef ik
in een groot huis in de vlakte
in de buurt van een gele stad
op de veranda een openluchtkapel, bloedrood
roestrood zijn de muren, de vloer
en ik kijk door geslepen glas
om te zien of de wind al is gaan liggen
zie de oude poort
weet enkel dat ik ergens mijn schoenen verloor
en dat ik als in een droom, blootsvoets
naar huis zal keren.

Op het beschimmelde altaar
van geroofde Mayastenen,
staan twee kaarsen die ik aanstak
in hoop dat de onwezenlijke
bede die ik uitsprak, tegen de
achterkant van mijn tanden en het vlees
van mijn mond, zin
zou geven,

zou leiden tot een levende,
maar vooral een einde aan
de zucht in al mijn lichaamsdelen
naar iets dat mollig is en zoet ruikt, of
me te leiden naar een vrij en ledig verder leven
met de man die zo stil kan lezen,
zo blauw kan kijken
en twee keer naar de dood.