Het Liegend Konijn. Jaargang 10



[pagina 246]
Bijeenkomst van zenuwen Zelfs zonder taal of aanraking wilde je, dweepte je met die tranen maakten haar tranen je begerig als een fin de siècle diva ingehouden, zedig leek ze bleek later een onbestendig vat vol priemend dan weer neerslachtig begrijpen, zoals jij inhalig werd je ervan, wilde met een stuk van deze vrouw wat van jezelf terugkrijgen je had plaats gehad een brede apenborstkas en veel ouderwetse kussen tot op haar laatste haar dat er dieren schuilden met een huid van hunkering gemaakt smekende handen, mond leeg van honger naar vel over vlees naar een bijeenkomst van zenuwen had je niet willen weten toen de dieren zich oprichtten moest jij het in jou de keel doorsnijden zij het hare temmen met jouw zwijgen.