Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 236]

De wachtkamer

Het kan zijn dat ik het mis heb, dat de gangen leeg zijn,
de uren stram en schor. Of dat tijd en plaats wel kloppen,
maar dat ik een ander ben, een huichelaar, een fantast

die spelend en lachend kleuren schetst in een wereld,
grijs en wit als een wachtkamer. Wie zal het zeggen?
Een nummertje is niet nodig. Ze komen me wel halen.