Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 235]

De man

Zijn gezicht doet aan iemand denken, hoog voorhoofd,
smalle mond, teruglopende haargrens, maar de stem,
die hoge, geknepen stem heb ik nooit eerder gehoord.

De man zegt dat hij kan helpen, snel, en voor ik het weet
stapt hij in schoenen, kruipt door benen omhoog, buik,
liezen, pauzeert in m'n maag, stoot door naar het hart.

Ik wil hem achterna, maar gekrompen tot een cel
is hij een gezwel dat zich in botten nestelt en wacht
tot het juiste moment. Als ik hem terug zie, is het te laat.