Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 234]

Een ochtend half januari

Nietsvermoedend open ik de keukendeur. De tuin is wit,
voor het eerst dit jaar. Geen winterbloem of vogelbek

breekt het glazuur. Dan zie ik het spoor, vanaf het hek,
tot waar ik sta, alleen een rechtervoet, maat 45 zeker.

Verbaasd kijk ik om me heen. Een voet die komt, niet gaat.
Wie zocht de deur, terwijl ik sliep? Kwam een voorvader,

bezorgd, mij wijzen op gevaar dat zich dreigt te herhalen?
Waar is de linker gebleven? Hinken doden tegenwoordig?

Winterwind kilt mijn gezicht. Ik sluit de deur, trek gordijnen
dicht en wacht, dag na dag, het kraken van de witte nacht.