Het Liegend Konijn. Jaargang 10



[pagina 157]
Bed Ik stopte duizend onbekenden onder. Het dichten losgelaten, trok ik linnen strak onder volstrekt vreemde ruggen, rompen bij valse nacht van juist klaarwakkere gedachten aan asfaltstorters, zwartgejast. Bij elke bedrand die ik naderde, hoopte ik steeds meer op jou, desnoods met iemand verstrengeld, inniger dan wij ooit, maar jij op slag, waarna ik misschien wel je bed de bevroren vijver ginds op, daar ongevraagd bij jullie bij kwam liggen, louter starend naar het ijs.