Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 70]

Wachter

Door de zon hoor je je op je gemak te voelen.
Zo overgoten kan het bos niet anders
dan bestaan. Is de middag de weg kwijt,
geef je het te eten. Het slikt, wordt volmondig

de lippen gelest, neemt voetstoots het schoeisel aan
dat jij gespt. Elke hand is een slacht.
Gebladerte glimt van verraad en doet schaduw
vergeten die over zijn schouder valt.

Bedstro, anemoon. Natuur bedekt het niet.
Het bestieren van zijn dag neemt elke beweging
in beslag. De lucht die het ademt onder dit bladerdak
is ook de jouwe waarin je bent geboren. Laat het

je doordringen; het wil lopen, in je verloren.