Het Liegend Konijn. Jaargang 10



[pagina 39]
Stig in de gaskamer ‘Hoe groot is de afstand tussen de literatuur en het lijden.’ Stig Dagerman. ‘Duitse herfst’
I De hemel. dat weet hij nu bijna zeker. heeft zich over de ogen van grootvader gesloten. die daar zomaar, doodgewoon, zat. bloed en messteken overal in de kamer. een lichaam is nooit groot genoeg voor de angst. voor de liefde, een eiland altijd te klein. Jaar in jaar uit, van kamer tot kamer, op zoek te gaan. hebben stoelen soms je trage wanhoop gedragen. want je schrijft, en dat is voorlopig je enigste zekerheid. of je reist. volgt sporen van verdwenen treinen. verleden jaar nog, hier op het perron

[pagina 40]
II van Berlijn. gingen mensen naar links, en mensen naar rechts. alsof het woorden zijn, die men onder witte sneeuw doet verdwijnen. en je schrijft. hoewel schrijven nu, evenzeer een wanhoop is geworden, om het hart te raken van de wereld. Maar waar is dat hart, Stig, en waar is die wereld?. en eens je dat zeker weet, ga je weer naar de garage, en je denkt aan het duister. daarbinnen. in die wereld. en de cirkel waarin de gascrystallen vallen. de hemel. doorheen het gat erboven bekeken. wordt alsmaar groter. kan bijna niets meer zijn. kan bijna niet meer zijn. dan leegte.