Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 261]

Diertje

Je armen hangen vleugellam
over onze schouders, je lijf sleept
een vissenstaart over tegels mee.

Als we konden, kropen we in jouw lichaam,
zetten jouw voeten voor elkaar.
We kropten eten op en lieten onze koppen
in jouw mond verdwijnen, als je maar at.

We doen maar wat. We willen weten
waar de randen van dit donker zijn
en rennen, jou over een schouder,
uit een groeiend stil heelal.