Het Liegend Konijn. Jaargang 10



[pagina 232]
De zusters stil als een stenen lente stond daar het huis en herinnerde zich met krakende deur een kindse moeder dit door middel van twee ongetrouwde zusters die steunden op de stastok der bitterheid diep in hun donkere kasten scholen de directoires die al een beetje roken naar de dood naar verzwegen verhalen over een oorlog en het heimwee van een krankzinnige broer ach de dorre liefde op hun appelwangen smaakte enkel nog zoet in de weckflessen voor de winter maar soms kraaide er een schorre psalm uit de opkamer waar ze verjaarden met seringenzeepjes en dan was er het jaarlijks hoogtepunt op nieuwjaarsdag wanneer de deurtjes openschoven en daar het beeldscherm pronkte met de schansspringers van garmisch-partenkirchen ver weg vlogen die gespierde mannenlijven maar iedere morgen weer de kruisgang naar het kippenhok voor een vers maar vruchteloos ei en in de gang de klok die vol verachting galmde nog altijd wentelt daarin de hunkerende maan