Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 227]

Jabik Veenbaas

^o Hilaard, 1959

is ook vertaler en dichter in het Fries.

Recentste bundel: Om de zee te bevaren (2011)

[p. 228]

Het pleintje voor de kerk

ooit is het leven hier begonnen, op de terp
door waaghalzen opgeworpen, die zo nodig midden in zee
hun vermetele vee wilden hoeden
nu zeilt de hooioogst er binnen, op hoge wagens
en onder het dor gemompel van de beenderen op het hof
voltrekt zich het heilig wonder:
uit de zeven magen der grootmoedige dieren
wordt de wereld gevoed

achteloos brengt het de uitersten van mijn leven samen
het strekt zijn arm uit naar het huis waar ik geboren ben
maar ook naar het graf van mijn ouders: ik zie
mijn vader wandelen met zijn vreemde gedachten
en hoor mijn moeder roepen

de waanzin waart er rond, heiligen en helden raken me aan
ik hoef de steeg maar in te lopen
waar het kleine boertje woont
dat ieder jaar wordt opgehaald door de geduldige broeders
omdat hij ooit een kind opwekte
uit de duivelsdrek van de dorpsvaart

ook het verraad is niet ver, wanneer ik naar het kaatsveld ga
en op de klemmende vragen der ramen
tot driemaal toe loochen ik dat ik kafka ken
en stellig beweer dat homerus een boerenknecht is
uit een naburig gehucht
(zelf ben ik odysseus natuurlijk
die hier ooit zal terugkeren
om die onbehouwen vrijers hun vet te geven)

[p. 229]

 

maar de ure der vervulling is nabij: op zondagmorgen

 

stijgt uit honderd schuwe kelen weerbarstig

 

het zingen der gemeente op naar de eeuwigheid

 

 

 

die daarop maar één antwoord heeft

 

ze hecht haar ijle blauwe hunkering

 

hoog over velden en vaarten heen

 

begerig aan het pleintje voor de kerk

 

want zij, de eenzame, vindt hier iets

 

dat ze gemist heeft sinds haar gruwelijke

 

godloze geboorte:

 

 

 

een pleisterplaats

 

een licht in de avond

 

een gezicht