Het Liegend Konijn. Jaargang 10(2012)– [tijdschrift] Liegend Konijn, Het– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 226] [p. 226] Dukla revisited dit was dus de plek die een station verdiende waar het licht altijd in golven door het voorgebergte kwam, de weg sneed alles middendoor, er werden nieuwe huizen opgetrokken aan weerskanten die men schilderde in geel en groen en roze, waarrond er tuinen werden aangelegd, die men omheinde ik kwam er 's winters aan bij schemering en ik kon niemand vragen waar de graven lagen, ik vond een pad omhoog en daar, onder de zwarte bomen zaten roeken, ze zochten met hun snavels in de afgevallen bladeren, tussen de stenen, achter een draad blaften de honden, ik wilde naar de stad terug een man kwam met familie op me toe, hij wilde een tapijt verkopen, ik bleef toch niet, dat zag hij toch, daarboven onder stenen lagen zij op een zachte helling in het voorgeborchte, waar het licht schoorvoetend komt, om niet te storen een vrouw met haar vriendin kwam naar me toe om zachtjes lachend over god te praten, ze sprak zijn naam in alle talen, het was te laat dacht ik, er komt geen bus, er was een plein, dat stak ik over ik hoorde klokken, deuren slaan, ik zocht een sleutel tot beschrijving, niet van alles wat verdwenen was maar van een kleine poolse stad die overal kon zijn Vorige Volgende