Het Liegend Konijn. Jaargang 10



[pagina 225]
De treinreis de slaapdronken trein reed tegen de huizen schaafwonden hielden wij over en glimpen van daken konden wij opvangen, kersenrood, rimpels van bomen en sneeuw op het land wij reden een podium waarop men feestte voorbij, mensen zaten in jassen van bont te eten aan tafels waarop grote theeketels stonden de trein reed een ziekenhuis binnen, een jongen waarvoor wij de zorg op ons namen werd uitgekleed, weggeleid, maar wij vonden hem schaakspelend met de bewakers terug, die we betaalden, we namen hem mee naar onze coupé maar weer ging de deur open, iemand kwam binnen om stof af te nemen en onze papieren het was een droom die ik mij nog herinner mijn angst werd bezworen, de schaduwen schoven met ons naar het oosten over de bermen de brede rivieren, hadden wij kleren genoeg voor de jongen en proviand voor de tijd die ons restte ik weet alles nog, de zon in het westen, het kersenrood dak, de lege bestemming, de volle wagon, onze plaats aan de schaduwkant en dat we zegden tegen het kind, hoed je ervoor, als de schoolpoorten dichtgaan, op klaarlichte dag en voorgoed, talm dan niet, waag dan de sprong en ren