Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 100]

Nooit zeker

Het huis staat op verzonken bodem.
's Nachts staan sporen in het slijk:
iemand komt nader en verdwijnt
alsof een vogel hem heeft opgenomen.

Men is nooit zeker van de doden.
Een ketel die men dagelijks gebruikt
is op een ochtend weg. Op het behang
is met de as een kruis getekend.

Het licht dat overblijft wordt langzaam zwart.
De deuren staan van vocht gespannen.
Op zolder is een touw gehangen.
De lucht raakt op, maar men volhardt.