Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 101]

Heemkunde

Zij die van de verkavelde gronden zijn
lopen op luchtige schoenen door onze velden.
Soms blijft er een staan en komt dichterbij,
een overloper die ons in de taal wil omhelzen.

Hij leert de klank die onze keel heeft verminkt,
een slijm, een onwillig verbruikt speeksel.
Hij schrijft het op omdat het (zo zegt hij) zingt.
Het zingt niet, het kleeft, het vreet zich een weg

door grondboeken, erfplicht en bijgeloof.
Onze kinderen leren hùn taal, het hoofd
losgeknoopt als een ballon die gaat vliegen,

weg van wat zwijgt en broedt, op zoek
naar beweging, wereld en liefde,
weg van de bodem, weg van het bloed.