Het Liegend Konijn. Jaargang 10



[pagina 57]
Usura Niemand een huis van deugdelijke steen, geen brood dat zich laat smaken, de naaister krijgt haar draad door geen stof meer heen, de kunsten onder de handen van de graaister verdorren al voordat ze beginnen, geen wol nog om te spinnen want veepest woedt weldra met usura, woeker met interest, taks en tol, contra naturam, aldus de Canto van Ezra Pound, uitbuiting legt verlamming in bed tussen de jonge bruid en haar bruidegom. Maar heet Woeker niet ook Schepper die met leven dat hij ongevraagd verleent een som verlangt zo onbecijferbaar dat je hem nooit betalen kunt en hij met eindeloos ongeduld je subiet weer ruïneert, al denk jij liever ‘ooit’ terwijl je onder een gevoel van eigen schuld gebukt gaat door het leven dat uitsluitend bestaat uit jou, compleet met lot en al? Doe je doen derhalve beter zomaar fluitend, met een broek aan en zo meer. Het is een val stil te staan bij zowel de Heer als nihilisme. Laat woekeren dat stof tot stof en as tot as tot vertier, neem ermee plaats op een terras, bestel een bier, telefoneer en fluister ‘Mis me’.