Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 51]

Treurzang van een muur

van het gemeentelijk domein de Ghellinck in Elsegem

Weg is de wereld. Verdwenen de priëlen
de jonkers en freules, het luchtkasteel
de moestuin met bongerd, de vleugel
met boeken die niemand zal lezen.
Gemis is het bewijs dat we leven.

Berlijn, Geraardsbergen, Zeebrugge
Jeruzalem en hier. De ene muur is
de andere niet. Gestage muren die klagen
en muren die juichen. Muren die blind zijn
als mollen, muren van schaamte en scheiden.

Je betast het weefsel van steen
schietgaten, teringvlekken, schroeiluchten.
Je zou de wereld doorzichtig willen en helder
als Mozart of grazig als weiden langs de Schelde.
Een muur is een verbond van eeuwen.

De keerzijde ben jij, begrensd door je blindheid
het laffe dat knaagt, de schans waarachter je schuilt
voor de liefde. Maak open. Sloop de muren
van onbegrip, slecht de wallen van je verzet.
Een hart is geen steen, een muur is een mogelijkheid.