Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 52]

Hier

Iemand moet het zeggen
dat het gras hier groener
het landschap lieflijker
soms landerig lamlendig is.
Maar altijd het onze.

Uit de buik van de rivier
deinen dagen en nachten
weerkerende zekerheden
een aardappelveld in september
het filigrein van canadablaren
de nauwelijkse inkt van bolsters.
Het cyclische geeft houvast
de tijd wordt een hak gezet.

Seizoenen drijven in de lucht
voorbij. Alleen de liefde
water in de poel
staat in het hart
tot op de bodem stil.

We wiegen het gras
wolken ademloos van steen.
Iemand moet het zeggen
dat deze aarde menselijk
dat deze aarde wenselijk is.