Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 186]

Signaal

Wij leven met ons hoofd verscholen
tussen twee kaften, of zonder besef van de dag
bedwelmd door een scherm.

Verzamelen vrienden en gezichten
in netwerken, de teller staat op honderddertig
maar het bestand groeit gestaag

als ik door dat van anderen blader.
Zenden elkaar, soms onbekenden,
gewichtloze brieven, korter nog

dan de aankondiging van een film in de gids,
terwijl buiten schouders worden beklopt,
handen geschud, blikken uitgewisseld.

En ik? Ik ben niet meer dan een vliegje
in een web zonder centrum. Laat één draad
even trillen, geef een signaal. Ik leef.