Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 187]

Sluimerbestaan

Juli. Een spilzieke zon. Mijn slapen bonzen.
Het is zo heet dat het denken zich terugtrekt

in de spelonken van het schedeldak. Ik sla het boek
open en begin opnieuw te lezen maar iedere zin

versnippert tot een archipel van woorden
zonder verbinding, mijn blik drijft weg.

Een wesp stroopt de bodem van een colaglas
van gisteren af, kwispelt met zijn voelsprieten.

De hitte. Verpletterend. Ik stoot af wat kan gemist
en slink tot een bestaan in stand-by.