Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 184]

Ritueel

Plichtmatig vloekend staat men op. Zelfs de koffie sputtert tegen.
De camouflage van een krant. Een doffe nieuwe dag.

Personenauto's trekken over de wegen, in de vroege
ochtend en de avondschemer, als foeragerende dieren.

De kapper danst met scherpe handen rond een hoofd, de docent
onderwijst, de boekhouder becijfert, de advocaat pleit.

En de artiest, de kunstenaar, de vrijbuiter? De eeuwige wederkeer van
hetzelfde exces, hetzelfde grijsgedraaide visioen. Het in één nacht

erdoorheen jagen van een driedaags energierantsoen.
Na de roes: de uitputting, de boete. Alles routine, alles,

ook wanneer men haar ontwrichting is toegewijd.