Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 183]

Medelijden

Een omheining hoge ruggen op een kruispunt:
daarachter de koerier van een verwrongen scooter,

versuft op de bestuurdersstoel van de auto (volledig
intact) die hem heeft gekatapuleerd. Hij rust uit,

het portier open, glazige blik op het wegdek.
Bloed gutst uit een gat in zijn kin, een lap huid

hangt los, alsof hij uit een kledingstuk is gescheurd.
Iemand zegt: Houd het dicht, je verliest te veel bloed.

Een meisje wringt zich tussen de omstanders, schrikt,
loopt dan haastig verder, schouders opgetrokken, armen

kruislings tegen haar borst gedrukt, alsof ze het plotseling
koud heeft. Een ander bedekt met een hand haar open mond.

Geroezemoes. Gefluister. We huiveren van genotvolle
afschuw. Onze magen draaien zich om van medelijden.