Het Liegend Konijn. Jaargang 9



[pagina 69]
Verzekeraar De tuin ligt slap als slachtafval. Door de tent kiert wind. Onder gespannen kabels vluchten ze terug naar hun proporties. Op risico's is het doorsneegezin voorzien. Maar de wanden zijn licht en doorlaatbaar. Wat hen omvat, heeft oren en kan als staaldraad zingen. Schoonheid beschermt zichzelf, zeggen ze. En klinken zich vast aan tafel. Helderheid wordt geveinsd in de karaffen. Je zoekt op trefwoord liefde. Geven zij tenminste iets van zich prijs, laat je vernielzucht plukken aan jouw servet. De plaatsen staan op naam. Hun jurken zijn een confidentie. Als ze cirkelen om je vragen heen gooi je jouw lenden los. Je hoort je dansend iets vergeten en amper schade meten. Verkleinwoorden doen je krimpen tot een kind. Ze worden moeders die zich willen verzekeren van gehoor. In je hoofd knappen alle kabels door.