Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 67]

Potlatch party
Paul Demets

^o Deinze, 1966

is ook essayist en recensent.

Recentste bundel: De bloedplek (2011)

[p. 68]

Architect

Van op de drempel wijs je hen de tuin. De tafels
trekken samen tot een schaalmodel. Als een last
laat je overal je handen zakken. Op hun zoenen zit
slijtage. Tussen hun gelach probeer je jouw stellingen

te poneren. Parfums zomen hen af als vitrage.
Je kunt weggaan, doen alsof je anderen nog begroeten
moet, of je vragen als een schietlood laten dalen.
Weten zij zo jong hoe het vanbinnen is? In jouw gedachten

luisteren zij naar oude namen, maar als doden zijn ze
vlot. Wat ze bedoelen, is met hun gezichten niet waterpas.
In de glazen weerkaatsen schimmen die hen zitten
te imiteren. Van hen af komen kan je niet. Hun stemmen

knarsen van zand. Op goed geluk krijgen ze de plaatsen
toegewezen. De ruimte wordt op hun maat verdeeld.
Je bergt je plannen op als je de houdbaarheidsdatum ziet.