Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 66]

Dochters dag

Tussen haar lakens mort ze ongegeneerd
tegen het volle geweld van de reeds verre dag.
Haar ene voet, tintelend verraadt hij
het eerste schaamrode coloriet, duikelt
tevreden vanonder het beddengoed.

Ze wrijft haar lokken uit haar
ogen en overziet telegeleid
door het internet haar wereld:
van beeld voorzien zorgeloos gekakel,
het struikelende slang van de halfwassen beloftes.

De eerste jeuk in haar onderbuik
droomt ze weg met gelukkige horoscopen
om haar dagtaak te vervullen:
ze zal met mensendronken dichters
de vriendschap beklinken, wereldwijs
zullen ze dé manifesten schrijven,
ze zal overal zingen waar het niet mag
en dansen zullen ze, zij en haar prinsen,
tussen kortademige voetstappen.

Verfomfaaid meldt ze bij valavond,
aan de gsm, haar nieuwe verovering,
de eerste ervaring verzwijgt ze maar geeft
toch mee dat ze vannacht de sterren zal slaan.