Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 63]

Flor Declercq

^o Menen, 1985

heeft nog geen bundel gepubliceerd.

[p. 64]

Grootmoeders dag

Op haar sloffen voor kerst, die de jongste haar gaf,
als een muis de trappen af.
De nerf in haar hand buigt naar haar eind, zij volgt
mee de woonkamer in.
Het eindeloos lippen, nietszeggende items
van de dag, staart ze aan.
Thans wordt alles buiten haar om beslist. Zou ze
al mogen opstaan?

De klapwiekende meeuw op haar hoofd krabt ze steeds
onder zijn vlerken.
Ze monstert glazig het donzig kleed en vraagt
haar dode broer om water.
Ze plengt voor hem en kijkt sluiks naar haar oude beer
met grijze manen.
Aaien wil ze en zijn verschoten vruchtbaarheid
weer goed steken.

Plots die verwijten van zijn kant. Is het sinds het bitter kind
die moord van haar schoot?
Daarna, of ze al gegeten heeft? moet ze naar het toilet?
heb je haar al gebeld?
Nu wordt ze bemoederd, eens was ze bemind maar werd ze
eigenlijk ooit verafgood?
Toch weet ze wat zal resten: haar naam, haar kruis
en dat gebroken bord.

Neen, zij telt niet meer af. Laat maar
kauwen en knauwen.
Ze slaat tot slot een glas achterover.

Muis af. Sloffen uit.