Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 261]

8

nog een keer haar verhaal haar vervagende
aanwezigheid in mijn taal klinken een wazig beeld
op mijn vermoeide netvlies een gebroken film
fladdert in de nacht en ik moet weer aan bloemen denken

zonder dat ik nog langer hun namen weet
ook deze dag loopt ten einde en voor me
ligt het blad papier dat ik behoedzaam heb gevuld
met haar eigenschappen en hoedanigheden bestoven

ik luister nog een keer naar het gefluister van de dieren
nog een keer probeer ik met een enkele lijn
mijn vervlogen hoop op te roepen nog een kort moment
te geloven in een gedeeld verleden onze tijd bestoven tijd