Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 260]

7

insecten vertrappen onze verloren tijd kruipen
ritselend in papieren bloemen in laat avondlicht
en ik denk aan een ochtend toen ik wiegend op de wind
allang geen oog meer had voor de zogenaamde goede dingen

nee ik trok lijnen vormde letters die maar geen woorden
wilden worden ik dacht dat wij een verhaal waren
ik dacht teveel ik zag je niet het huis verlaten
ik hoorde niet hoe je de deur achter je dichtdeed

zelf nu nog verwar ik mijn blindheid mijn doofheid
met passie ik krab het stof uit mijn wenkbrauwen
ik volg de vlieg op het vensterglas en giet hem de
woorden in die wij van begin tot eind ontbeerden