Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 249]

De les van het aambeeld

Ik heb lang gedacht aan een graf: een heuvel met een kruis, een
brandend vlot in de nacht. En wel duizend toestoppingen maar
uit te spreken valt er niks over de laatste rustplaats.
Nu zit ik maar stug voor me uit te kijken naar die vreemde, oers
aandoende vorm daar tussen de distels in 't maanlicht, heel
pontificaal, waar ik mijn hoofd maar niet omheen kan krijgen...
en waarvan ik inmiddels wel durf te zeggen, nadat ik een en
ander gelezen heb en dan nog voorzichtig fluisterend ook, dat 't
dit aambeeld is waarmee ik hem heb willen vervangen, zoals
Zijn Nagedachtenis dan uiteindelijk is verruild voor de
letterlijke aanwezigheid van een massief gewicht, daar heb je
het, alstublieft - hoewel een molensteen de rol denkelijk beter
had vervuld - maar dat is op de keper niks meer dan een
belezen soort branie; de ergste soort, volgens hem.