Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 245]

Wij staan met onze rug naar de oceaan

wij staan met onze rug naar de oceaan
die willen klippen zijn, die meer willen,
wij hebben het schuim op de mond van
onkuis te zijn, zonder woorden die we al

hoorden te gebruiken. voor ons het gras
dat we kleineren, dat we in de maling
nemen, in de verte de bomen, die we uit
dagen, zij komen niet tot aan onze enkels.

wij lachen met de rug naar de oceaan
dat iedereen mag komen: de boeren uit
de aarde, de vrouwen uit het vuur,
de kinderen die naar de sterren turen.

op het feest kondigen wij onze vloed
aan, wij bruisen van plannen, tonen
onze kruiken gevuld met stenen.
wij kijken nooit achterom.