Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 203]

[Er blijft een plek over]

Er blijft een plek over, een
bloedend veld dus waarin je haastig woont en waar je -

een zee die hemel vangt veel
te vroeg op de dag dat je -

zomaar een hand die trillend vorm geeft aan
verte tot je wordt ingeslikt -

alles wegloopt tot het einde in
zicht tot woorden ophouden een muur een
vuist een feestelijk zwart pak, manchetten en een hoed
iets onzegbaars met veel duiven
te zeggen

Het moest er ooit eens van komen, maar
wie terugkeert naar de vlakte is een ander om te -

in het trage dal waar niets in is toch
niets wat je kunt