Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 223]

De bovenkamer

Een druppel, warm en roestig, hangt
aan het plafond, rekt zich uit en valt
naast een pan op de grond. In de hoek

een jongen op bed, de lippen droog en
blauw. Ik vraag zijn naam, hoe het gaat
en of ik iets, zeg het maar, kan doen.

Hij opent een oog, leeg en hard en grauw
en zegt: wat moet dat hier, ga toch weg,
het is al laat, mij zul je nooit bereiken.

Ik schrik, maar geef niet op. Wacht op mij!
Spring over gaten, verdwaal in spelonken,
vloek en schreeuw: wie heeft dit ooit? Dan

lispelt de jongen, nu oud en kaal: heus,
ik ben niet ziek, heb enkel dorst. Maar jij,
wanneer heb jij de pijn gedronken?