Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 224]

De machinekamer

Een vrouw, de haren in lange banen gedraaid,
bloost, verbergt haar gezicht als ik vraag wie zij is,
wat ze wil en of ik haar misschien moet kennen.

Bloed stroomt omhoog. Ik doe een stap naar voren,
ze roept stop! Een volgende stap. Lawaai neemt toe,
motoren versnellen, pompen zuigen uit alle macht.

Dan: je weet niet wat je vraagt. Kijk door mij heen,
dwars, maar blijf waar je bent. Raak me niet aan.
Vraag niets. Bij het eerste woord valt alles stil.