Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 212]

Zo vrolijk als het is

Je zult het nog wel zien
in een wolk, hoe ze bouwen
aan een luchtbrug, heel eenvoudig
rond te blijven draaien op het woord
in de lichtste versie van het lied,
zelf noemen ze het zweven.

Heel vroeg opstaan en nooit weer,
vroeger dan de mensen mooi ontwaken,
de marterharen kwasten dompelen
in de koolstof van het bronwater,
het papier scheppen, doorweken,
zeggen: ja, zo rook het even.

Waar niets is kan de keukentafel staan
met zijn gouden aderen
en gouden licht het prille stuifsel
boven het ontbijt, aan tafel
smelt de boter op het brood
dankzij de kinderen.

Die hebben kersenmonden
en de vlekken worden donker,
is het niet prachtig, honing
van dode bijen het levenswerk,
een rulle bitterzoete korst
en dan de vliegen: fotografisch, zwart.

[p. 213]

 

Ik had het moeten zien

 

in zo'n ochtendwolk, morgen

 

boven de dorpsrivier, de onze,

 

hoe ze daar stonden

 

rond te tollen, het allerlichtste

 

zo vrolijk zingend als het is.