Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 113]

In deze tuin

Ik heb de wereld lang vertrouwd. Te lang.
Dat komt, ik had de wereld in mijn hoofd
en alles was wel vreemd maar toch bekend
genoeg en als ik iets vergeten was, wist ik

het vaak een half uur later weer en anders
deed het er niet toe. Goed, er waren altijd
nog de grote vragen waarop niemand ooit
een antwoord krijgt, maar die zag ik aan

van dag tot dag. Wat bleef ik goedgelovig
toen mijn hoofd werd leeggestolen, recht
achter mijn ogen: vreemde foto's op de kast,
wie ik nog kende was verdwenen. Kijk, dát

vind ik nu verdacht. Berg uw camera maar
op, u bent te laat; vanochtend moffelde
een zuster, heb ik zelf gezien, de laatste
restjes van mijn wereld in haar binnenzak.